Ahmed Mekkî Efendi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, şaşılacak kadar tevâzu sâhibiydi.
Şöyle ki:
Özel yazı ve özel konuşmalarında kendisi için hep "Adam kıtlığında Kadıköy müftüsü" diye yazar ve söylerdi.
Ama yapmacık değildi bu.
Kalpten söylüyordu.
Öyle inanıyordu.
Nitekim bir gün yanıma geldi.
Bir tanıdığına mektup yazdırdı bana.
Acele acele söylüyordu.
Ben de yazıyordum.
Ama zor yetiştiriyordum.
Nihâyet mektup bitti.
Son cümle olarak;
"Selâm eder, gözlerinden öperim. Adam kıtlığında Kadıköy müftüsü" deyiverdi.
Ben, birinci cümleyi yazdım.
İkinci cümlenin yarısını, yâni "Adam kıtlığında" yazmıştım ki, uyandım.
Yazdığımı silip sâdece "Kadıköy müftüsü" diye yazdım.
Çünkü öyle tabii söyledi ki, zor uyanabildim.
Velhâsıl tevâzu nedir?
Mütevâzı insan kimdir?
Onda gördüm müşahhas misâlini.
● ● ●
Bir gün bizlere:
“Bir araya geldiğinizde İslâmiyet’ten konuşun, yâhut açın bir ilmihâl kitâbı okuyun” buyurdu.
Hikmetini sorduk.
Cevâben bize;
“Allah rızâsı için üç beş kişi bir araya gelir de Allah’tan ve Peygamberden bahsederlerse gökteki melekler onlara imrenirler” buyurdu.