Ahmet Mekkî Efendiyi “rahmetullahi aleyh”, vefat ettikten sonra bir gece rüyâda gördüm.
Sultân Selîm câmiinin şadırvanında abdest alıyordu.
Yaklaşıp;
“Efendim âhirette bana şefâat edecek misiniz?” diye sordum.
Başını kaldırdı.
Ve bana bakıp;
“Edeceğim, edeceğim!” buyurdu.
Sevinçle uyandım.
O mübârek zâta hizmet edip duâsını almakla şereflenmiştim elhamdülillâh.
O günlerde babasının talebelerinden Hilmi Efendi’nin evine gitmiştim.
Beni görünce;
“Abdüllatîf, senin Mekkî âbiye yaptığın hizmet, sana dünyâda da yeter, âhirette de yeter” buyurmuştu.
Çok sevinmiştim.
Aslında bu nîmete lâyık değildim.
Ama Cenâb-ı Hak lâyık olmıyanlara da ihsân ediyor.
Benim gibi.
● ● ●
Bir gün kendisine;
“Güzel ahlâk nedir efendim?” diye sorduk.
Cevâbında;
“Güzel huy, herkese yumuşak davranmaktır” buyurdu.
Ve ardından;
“Hadîs-i şerîfte Peygamberimiz;
‘Allahü teâlâ refîktir. Her işinde yumuşak huylu olanları sever’ buyuruyor” diye nakletti.
Bir gün de;
“Allahü teâlâ yumuşak huylu olanı sever, böyle kimseye hep yardım eder. Aksine, sert kimseye yardım etmez” buyurdu.