Ahmet Mekkî Efendi hazretleri, bir gün müftülükte bana dönüp;
“Abdüllatîf! Sana mühim bir nasîhatta bulunayım mı?” dedi.
Cevâben;
“Buyurun efendim” dedim.
O vakit;
“Akıllı bir Müslüman; hanımını üzmez, onu hoş tutar” buyurdu.
Ve devam edip;
“Hanım, ilk zamanlar tahammül etse de daha fazla dayanamaz. Hanımların bünyesi zayıftır, birkaç sene sonra sinir hastası olur çıkar. Eski sıhhatini kaybeder ve eskisi gibi beyine hizmet edemez” buyurdu.
Ve sordu bana:
“Zararı kime olur?”
“Kendine olur” dedim.
Mübârek;
“Evet, çünkü hanımının hizmetlerinden mahrum kaldığı gibi ömrü, hep onun hastalıklarını dinlemekle, ona doktor ve ilâç aramakla geçer” buyurdu.
Ne kadar doğru yâ Rabbî.
Ne güzel nasîhat.
İşte reçete!
İşte ilâç!
Mutlu olmak istiyen gençlere, bundan iyi nasîhat olur mu?
Tecrübeler de bunu gösteriyor zâten.
● ● ●
Bir gün kendisine;
“Dünyâda en zor iş nedir efendim?” diye sorduk.
Cevabında;
“En zor iş, hakkı bâtıldan, yâni doğruyu yanlıştan ayırmaktır” buyurdu.