Sa'd bin Rebi, Uhud'da büyük “kahramanlıklar” gösterdi!
Vücudu delik deşik oldu.
Bir ara ortalık karıştı!
Eshap dağıldı...
O, hiç gevşeklik göstermeyip Eshab-ı Kiram’a, Akabe biatında, canlarını feda edeceklerine dair verdikleri sözü ve yemini hatırlattı.
Nihayet savaş bitti.
Düşman gitti.
Efendimiz Eshaba "Sa'd bin Rebi ne hâldedir? Canlılar arasında mı, yoksa ölüler içinde mi. Kim bir haber getirir?" diye sordu.
Ve bir yeri gösterip;
"Onu şurada görmüştüm" buyurdular.
Ensar’dan bir zat “Bu işi ben yaparım yâ Resulallah!" dedi.
Ve Resulullah’ın işaret buyurduğu tarafa gitti.
Şehitlerin arasına geldi.
Seslenip dolaştı.
Cevap alamadı.
Bu defa "Yâ Sa'd! Beni Resulullah gönderdi" diye seslendi.
Hazret-i Sa'd işitti.
Biraz kımıldandı.
O gelen sahabi "Yâ Sa'd! Resulullah, senin sağ mı, yoksa şehit mi olduğunu araştırıp kendisine haber vermemi emretti" diye seslendi.
Sa'd hazretleri "Ben artık ölüler arasındayım. Resulullah’a selâmımı arz et ve benim tarafımdan Allahü teâlâ Sevgili Peygamberini en üstün mükâfatla mükâfatlandırsın diye dua ettiğimi arz et" dedi.
Sonra "Allah!” dedi.
Ruhunu teslim etti.