İbrahim bin Edhem hazretleri hükümdarken bir gün adamlarına "Atımı getirin!" diye emretti. Derhâl getirdiler.
Av köpeğini aldı.
Ve ava çıktı.
Az sonra “bir geyik” gördü ilerde. Onu yakalamak için mahmuzladı atını. Ancak gaipten “bir ses” duydu...
Hemen durdu.
Ve dinleri sesi.
Ona hitaben;
"Ey İbrahim! Sen bunun için yaratılmadın" deniyordu kendisine.
Sağa sola baktı.
Kimseyi görmeyince atını mahmuzlayıp devam etti yoluna.
Bir müddet gitti.
O sesi yine işitti.
Daha gür olarak kendisine hitaben "Ey İbrahim! Sen bu işler için yaratılmadın" diyordu.
Durdu, düşündü...
Bir şey anlamadı.
Kendi kendine;
“Bunda bir hikmet var" dedi.
Ve geri döndü.
Bir “çobana” rastladı.
Kendi elbisesini çıkarıp ona verdi. Çobanın abasını giydi.
Ve kararını verdi.
Terk etti o yeri.
Merv şehrine doğru at koştururken bir “kör” adamın köprüde yürürken ayağı kayıp düştüğünü gördü!
Ânında durdu.
Ve el kaldırıp;
"Ey ulu Allah’ım! Sen onu koru" diye dua etti içinden...
Adamcağız tam suya düşecekti ki yavaşça süzülüp karaya iniverdi.