Selman-ı Farisi hazretleri; senelerce fakirlik ve kölelik içerisinde çektiÄŸi sıkıntıları, vahiy pınarının berrak sularından kana kana içip gideriyordu.
Ehl-i Suffe’dendi.
O resule yakındı.
Hazret-i ÂiÅŸe "Selman, geceleri uzun zaman Resulullah’ın sohbetinde bulunurdu. Neredeyse Resulullah’ın yanında bizden fazla o kalırdı" buyurmuÅŸtur.
● ● ●
Resul Aleyhisselâm "Allahü teâlâ bana dört kiÅŸiyi sevdiÄŸini bildirdi ve bu dört kiÅŸiyi sevmemi emretti. Bunlar; Ali, Ebu Zer, Miktad ve Selman" buyurdular.
Medayin şehri alındı.
Bir vâli gerekiyordu.
Hazret-i Ömer düÅŸündü...
Selman-ı Farisi hazretlerini oraya vâli tayin etti.
Ä°lmi, basireti, vazifesindeki adaleti ve nezaketiyle Medayin halkı tarafından çok sevilip sayıldı.
Çok itibar gördü.
Ä°slâmiyet yayıldı...
Selman-ı Farisi, Hazret-i Ömer zamanında Medayin vâlisiyken “otuz bin kiÅŸiye” hutbe okuduÄŸu zaman üzerinde iki parçadan müteÅŸekkil bir “hırkası” vardı.
BaÅŸka elbisesi yoktu...
Ne zaman ki vâli oldu.
Ona maaÅŸ tayin ettiler.
Maaşını aldığı zaman ondan hiçbir ÅŸey harcamaz, hepsini fakirlere dağıtırdı.
Topraktan çanak yapardı.
Üç dirheme satardı.
Biriyle malzeme alır, birini sadaka verir, bir dirhemiyle de geçinirdi.