Süheyb-i Rumi (radıyallahü anh) Eshabın büyüklerindendir...
Efendimizin;
"Bir kimse Allah'a ve ahiret gününe inanıyorsa bir ananın evlâdını sevmesi gibi Süheyb'i sevsin" hadîs-i şerifiyle metholundu.
● ● ●
Ammar bin Yaser (radıyallahü anh), Hazret-i Erkam'ın evinin önündeydi.
Hazret-i Süheyb'i gördü.
Ve ona sordu ki:
"Burada ne yapıyorsun?”
Hazret-i Süheyb dedi:
"Sen ne yapıyorsun?”
Hazret-i Ammar da;
"Ben içeri gireceğim ve Hazret-i Muhammed'in sözlerini dinleyip bildirdiği dine gireceğim ve Müslüman olacağım" dedi.
Hazret-i Süheyb;
"Ben de aynı niyetle geldim, haydi birlikte girelim" dedi.
Ve birlikte içeri girdiler.
Efendimizle görüştüler.
Ve Müslüman oldular.
● ● ●
Peygamber Efendimiz İslâmiyet’i tebliğden önce de Hazret-i Süheyb ile konuşur ve birbirlerini severlerdi.
Hazret-i Süheyb imân etti.
İşkencelere maruz kaldı.
Zira kimi kimsesi yoktu.
Müşrikler de zâten garip ve kimsesi olmayan zavallılara çok işkence ederlerdi ekseriya!
Onun da kimsesi yoktu...
Akrabası yoktu...
Dayanağı yoktu...
Onun için müşrikler ona çok zulmeder, konuşamayacak hâle getirinceye kadar döverlerdi!