Büyük âlim, veli ve mücahit İbrahim bin Şehriyar hazretleri, “Kazeruni” ismiyle meşhur oldu.
Cömert bir zattı.
Kerem sahibiydi...
Misafirperverdi. Maddi yönden zayıf olduğunu bilen babası, ona “Oğlum! Sen fakirsin, gelen misafirleri ağırlama gücün yok... Bunda acz içine düşmeyesin” dedi.
Kazeruni onu dinledi.
Ama cevap vermedi...
Derken Ramazan geldi.
Cömertliğiyle tanınmış olduğundan bir gün kalabalık bir misafir topluluğu geldi evine. Ancak mübarek zatın evinde ikram edecek bir şey yoktu... “Ne yapsam?” diye düşünürken bir kimse geldi ve;
“Bunu alın” dedi.
“Nedir bunlar?”
“Ekmek, muz ve incir, misafirlere ikram edersiniz” deyip gitti.
Hâlbuki o kimseyi tanımıyordu.
Babası bunu gördü.
Ve oğluna;
"Gücün yettiği kadar insanlara ikram et, korkma, Hakk teâlâ seni yalnız bırakmaz” deyip memnuniyetini bildirdi.
● ● ●
Bir gün, bu veli zata; “Efendim, Allahü teâlânın sevdiği kullar nasıl olur?” diye sordular.
Mübarek zat;
“Hadiselerin değişmesi, onların ahlâklarını değiştirmez. Başkalarının ayıplarına bakmaz, daima kendi ayıp ve kusurlarını görürler. Kendilerini hiçbir Müslümandan üstün bilmez, hepsini kendinden üstün görürler” buyurdu.