Behâeddîn-i Buhârî kuddise sirruh hazretlerinin bir talebesi, bir gün ziyaretine geldi bu büyük Velî'nin.

Gelirken bir miktar elma hediye getirmişti.
Hocası, elmaları alıp dağıttı herkese.

Tam yiyeceklerdi ki;
- Durun, hemen yemeyin! buyurdu.

Sordular:
- Niçin efendim?
- Çünkü şu anda zikrediyorlar.

Bu defa şaşırdılar:
- Elmalar mı zikrediyor efendim.

- Evet.
- Ama biz duymuyoruz hocam.

- Duymak ister misiniz?
- Elbette efendim, çok isteriz.

Mübârek duâ etti içinden.
O anda hepsi işittiler elmaların tesbihini.

GERÇEK CENNET NİMETİ

Bir gün de yeni evli bir komşusu dert yandı bu zâta.
- Efendim çok zor durumdayım. Lütfen bana yardım edin.

- Hayrola evlâdım ne oldu?
- Hanımla hiç anlaşamıyoruz. Bu evlilik böyle yürümeyecek gâliba.

Büyük Velî sordu:
- Bir dakika, hanımın namazını kılıyor mu?
- Kılıyor hocam.

- Tesettüre riâyet ediyor mu?
- Ediyor.

- Pekii ev işlerini yapıyor mu?
- Yapıyor efendim.

- Eee, daha ne istiyorsun evlâdım. Böyle hanım "Cennet nîmeti"dir, kıymetini bil.
- Ama efendim başka konularda anlaşamıyoruz.

- Bak evlâdım, sana bir tavsiyede bulunacağım. Dinlersen çok rahat edersin.
- Buyurun hocam.

- Din işlerinde tâviz olmaz. O konularda senin dediğin olsun. Ama dünya işlerini ona bırak. İstediği gibi yapsın. Dünya işi değil mi, öyle de olur, böyle de. Hiç mühim değil.

Genç adam bu nasîhate uydu.
Ve çok rahat etti.