Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin talebesi Alâeddîn-i Attâr hazretleri şöyle anlatıyor:

Mübârek hocam o kadar fakir idi ki, kış günü, bir sergisi bile bulunmazdı evinde.
Namazını, eski bir kilim üzerinde kılardı.

Helâl'den kazanmaya çok dikkat eder, haramdan bir çekirdek bile girmezdi kazancına.
Fakir olduğu kadar "cömert"ti de.
Hediye getirene, kat kat verirdi.

Nafakasını kendi te'mîn eder, tarlasını bizzat kendi eker ve kendi biçerdi.
Her işinde sünnete uyardı.

Bilhassa "yemek"te çok titizlik gösterirdi buna.
Ekmeğini evde pişirttirir, misafirine bizzat kendi hizmet etmeyi severdi.

Sevdiklerine;
- Yemek yerken, edebi gözetin. Kendinizi, Allahın huzûrunda farzedin, buyururdu.

Talebesiyle yemek yerken, birisi gafletle ağzına lokma alsa, onu hemen îkâz edip;
- Evlâdım, Rabbinin huzûrunda olduğunu bil de öyle ye, buyururdu.

Eğer bir yemek "öfke" ve "gaflet" ile pişmişse, onu anlar ve yemezdi.

NİÇİN YEMEZSİNİZ?

Bir gün, bir talebesinin evine gitmişti.
Önüne yemek getirdiler.
Ama yemedi.

Talebe çok üzülüp;
- Efendim niçin yemiyorsunuz? diye sordu edeble.

Büyük Velî;
- Bu yemeği pişiren, gadaplı ve öfkeliymiş, buyurdu. Böyle pişen yemekte, hayır ve bereket olmaz. Hattâ şifâ değil, hastalık olur yiyene.

BAŞARININ SIRRI

Bir gün de nasîhat isteyen bir gence;
- Evlâdım, Allahü teâlânın sana nasıl davranmasını istiyorsan, sen de Allahın kullarına öylece davran, buyurdu.

Ve ekledi:
- Muvaffak olmanın sırrı ikidir. Biri, günah işlememek, öbürü Allahın kullarına iyilik etmektir. Bunu yapabilirsen, her işinde muvaffak olursun.