Irak Velîlerinden Ebül Hasan Cüsûkî hazretleri zamanında bir genç, bir gece bu zâtı gördü rüyâsında.

Ancak tanımıyordu kendisini.
O sırada Peygamberimiz "aleyhisselam" da oraya teşrif edip;
- Bu zâta tâbi ol! buyurdular kendisine.

Delikanlı uyandı.
Çok duygulanmıştı rüyâdan.

İyi de kimdi bu zat?
Nerede yaşardı?
Hiçbir şey bilmiyordu.

Bir sene sonra, bir iş vesîlesiyle bu zâtın beldesine gitmişti.
Orada nur yüzlü bir zatı gördü yolda.
Kendisine doğru geliyordu.

Dikkatle bakınca;
"Tamam, işte rüyâda gördüğüm nurlu zat, bu" dedi kendi kendine.

Yaklaşınca göz göze geldiler.
Büyük Velî onu görünce durdu.

Sevgiyle yaklaşıp, elini gencin omuzuna attı ve;
- Bir senedir nerelerdesin? Sen beni arıyorsun, ben de seni, buyurdu.

Genç ne diyeceğini bilemiyordu.
- Haklısınız efendim, diyebildi.

- O rüyâyı unuttun mu yoksa?
- Hayır hocam, unutur muyum.

- Hani beni bulacaktın. Ne oldu?
- Siz beni buldunuz efendim, dedi.

Ve hürmetle sarıldı ellerine.
Öptü ve bir daha ayrılmadı yanından.

GIYBET YAPANI SUSTURUN!

Bir gün de sohbetinde;
- Gıybet yapanı dinlemeyin, hattâ susturun, buyurdu.

Ve ekledi:
- Çünkü gıybet günahı, zinâ günahından büyüktür.

Sordular:
- Nasıl susturalım hocam?
- Açıkça "Sus!" deyin. Böyle yapana "yüz şehid sevabı" verilecektir âhirette.

Şaşırdılar:
- Yüz şehid sevabı mı efendim?
- Evet. Peygamber Efendimiz öyle buyuruyor.