Behâeddîn-i Buhârî hazretlerinin bir talebesi anlatıyor:

Nesef'te, biriyle münâkaşa etmiş ve kalbini incitmiştim o müslümanın.
Ayrıca özür de dilememiştim.

Oradan ayrılıp hocamın huzûruna girdim.
Fakat hocam yüzüme bakmıyor, hiç iltifat etmiyordu.

Sebebini Anlayamadım.
Araya sevdiği talebeden bazısını koydum.
Fayda etmedi.
Çok üzülüyordum.

Sonunda dayanamayıp;
- Hocam, farkında olmadan bir hatâm olduysa özür dilerim, dedim.

Bana bakıp sordu:
- Nesef'te, bir müslümanla münakaşa edip, kaba sözler söyledin. Üstelik özür de dilemedin, değil mi?

Başımı önüme eğip;
- Evet efendim, dedim.

- Bir mümini incitmenin, "Kâbe'yi yıkmak"tan daha büyük günah olduğunu bilmiyor musun oğlum? Ondan özür dileyip, helâllık almadıkça, bizim sohbetimize gelme! buyurdu.

- Başüstüne hocam, derhal gidip özür dileyeceğim, dedim.
Ve sür'atle gidip buldum o kimseyi.

Özür dileyip helâllık aldım.
Bunu hocama söyleyince affettiler beni.
Ondan sonra sohbetlerine dahil olabildim.

HESABINI VERECEKSİN

Bu zat, bir gün içki içen bir genç gördü sokakta.
Acıyıp yanına çağırdı onu.

Genç adam koşarak geldi ve;
- Buyur baba! dedi hürmetle.

- Evlâdım, Allahü teâlâ hadîs-i kudsîde; "Hangi ameli yaparsan yap, bir gün hesabını vereceksin" buyuruyor, dedi.

Delikanlı kızardı, bozardı.
Ve bir "Aaah!" deyip yıkıldı yere.

Ayıldığında nefret ediyordu içkiden.
O günden sonra bir daha koymadı ağzına.