Sevgili Peygamberimiz'in Cebrâil aleyhisselâmı ilk gördüğü gecenin ertesi, Ramazan ayının 17.ci gecesiydi ki, seher vaktine yakın, mağara içini muazzam bir nur doldurdu birden.

O Server başını kaldırınca Cebrâil aleyhisselâmı gördü.
Çok güzel bir insan şeklindeydi ve;
- İkra! "Oku" dedi.

Efendimiz cevap verdiler:
- Ben okumuş değilim.

Kuvvetle sıkıp tekrar etti ilâhî emri:
- Oku!
- Ben okumuş değilim.

Bir daha sıkıp tekrarladı emri:
- Oku!
Efendimiz Aynı cevabı verdiler:

Cebrâil aleyhisselâm üçüncü defa sıktı ve bırakıp ilk ayetleri okudu.
Efendimiz, tekrar ettiler.

Evet, yirmiüç yıl devam edecek olan vahiy böylece başlamış ve islâm güneşi, batmamak üzere doğmuştu.

Efendimiz "aleyhisselam" korku içinde mağaradan çıktı ve eve varıp;
- Beni örtün! Beni örtün! buyurdu.

Ve olanları anlattı hazret-i Hatîce'ye.
Bu halin rahmânî mi, şeytânî mi olduğunu sormak için Varaka bin Nevfel"e gittiler.

Varaka, Hazret-i Hatîce'nin amca oğlu ve ilim sahibi bir zattı.
Hayli yaşlanmış, gözleri görmez olmuştu.

Efendimizi dinledikten sonra;
- Sana müjdeler olsun yâ Muhammed! O gördüğün, Cebrâil adındaki melektir ki, cenâb-ı Hak Onu Mûsâ ve Îsâ Peygamberlere göndermiştir. Yemin ederim ki sen Îsâ aleyhisselâmın müjdelediği son Peygambersin, dedi.

Ve ilave etti:
- Keşke genç olsaydım da, kavmin seni Mekke'den hicrete zorladıklarında yardımcı olabilseydim.

Efendimiz sordu:
- Beni Mekke'den çıkarırlar mı?
- Evet, seni yalancılıkla itham eder ve Mekke'den çıkarırlar, dedi.

Ve alnından öpüp, uğurladı.