Anadolu Velilerinden Cemal Halife hazretlerine rahime-hullahü teâlâ, bir gün, bir sevdiği;
- Efendim, uzun ömürlü olmak istiyorum. Ne yapayım? diye sordu.

Cevabında;
- Din kardeşlerine yemek yedir, buyurdu.

- O zaman ömrüm uzar mı efendim?
- Evet. Allahü teâlânın kullarına yemek yedirenin ömrü uzun olur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Din kardeşimiz her şeyin üstündedir, her şeyden aziz, her şeyden değerlidir.

- Hikmeti ne efendim?
- Çünkü onun duası, kurtulmamıza sebeptir de ondan.

SERTLİKTEN KAÇININ!

Bir gün de, nasihat isteyen komşu bir gence;
- Sertlikten kaç! buyurdu. Yumuşak ol. Yumuşaklık, insanı süsler.

Şöyle devam etti:
- Peygamber Efendimiz de yumuşak huylu idi. Çünkü Allahü teâlâ; "Ey Habibim! Sen yumuşak davranmasaydın, tatlı dilli, güler yüzlü olmasaydın, yanında hiç kimse kalmazdı" buyuruyor.

Ve ilave etti:
- Eshab-ı kiram "aleyhimürrıdvan", Onun uğrunda mallarını, canlarını, her şeylerini feda ettiler.

Delikanlı merak etti:
- Neden efendim?
- Güzel ahlakına âşıklardı çünkü. Güzel ahlakın en güzeli nedir, bilir misin oğlum?

- Nedir efendim?
- İnsanlara yumuşak davranmaktır. Sertlik, ne ailede, ne işyerinde, ne de devlette geçer akçe değildir. Dikkat et, sert insanlar yalnız insanlardır.

MÜMİNİN ALAMETİ

Bir gün de, sevdikleriyle sohbet ederken;
- Müminin alametlerinden birini söyleyeyim mi? diye sordu.
- Söyleyin efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Mümin, verdiği zaman sevinen, günah işlediği zaman üzülen kimsedir.