Konya Evliyasından Çelebi Hüsrev hazretleri rahime-hullahü teâlâ, bir gün sevdikleriyle sohbet ederken;

- Allahü teâlânın en çok sevdiği ibadet nedir, biliyor musunuz? diye sordu.
- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Müslümanların birbirini sevmesidir. Bu, imanın da şartıdır zaten.

Sordular:
- İmanın şartı altı değil mi hocam?
- Evet. İman, Amentü'deki altı şeye inanmaktır. Ancak bu altı şeye inanmak da iki şarta bağlıdır. Bu şartlardan biri olmazsa, iman olmaz.

Ve daha açıkladı:
- Yani altı şeye inanan herkes müslüman olmaz. Bunların geçerli olması için, ayrıca iki şart daha var.

- Onlar nedir efendim?
- Biri, gözden perde kalkmadan önce inanmak. İkincisi, "hubbu fillah ve "buğdu fillah'dır.

Sordular:
- Bunlar nedir hocam?
- Yani müslümanları müslüman olduğu için sevmek, münkirleri inkârlarından dolayı sevmemektir.

MÜMİN, DÜNYAYA BEDELDİR

Sohbetine devamla;
- Bir müslüman, bir müslümana, sırf müslümanlığından dolayı düşmanlık beslerse, bu altı şeye inansa da müslüman olamaz.

Dinleyenler şaşırdılar:
- Bu, çok tehlikeli bir şey efendim.
- Elbette. Düşmanlık şöyle dursun, bir müslüman bir yerden geçerken, duvarda bir din kardeşinin (ismini) yazılmış görse, ceketinin önünü ilikleyip öyle geçmelidir o yerden.

Sordular:
- Hikmeti ne efendim?

Buyurdu ki:
- Çünkü orada, Allaha ve Peygambere iman etmiş bir Müslümanın ismi var. Müslüman bu kadar kıymetlidir işte. Hatta Müslüman, dünyadaki her şeyden daha kıymetlidir.