Derviş Ahmed Semerkandi hazretlerini rahime-hullahü teâlâ, bir zaman "kadı" yapmak istediler.
Ancak kabul etmedi.

Kul hakkı'na girerim, diye korktu.
Israr ettiler, yine kabul etmedi.

Zorladıklarında;
- Yeminle söylüyorum ki, ben hakimlik yapamam, buyurdu.

Bu defa kızıp;
- Yalan söylüyorsun! dediler.

Buyurdu ki:
- Pekâlâ, siz yalan söyleyen birini mi kadı yapacaksınız?
Hayretle birbirlerine baktılar.

Sonra lafı değiştirdiler:
- Yok yok, doğru söylüyorsun.
- Doğru söylüyorsam, inanın öyleyse. "Ben hakimlik yapamam" diyorum.

Bir cevap veremediler.
Ve vazgeçtiler kadı yapmaktan.

SAADETLERİN BAŞI

Bir gün de;
- Efendim, dünya ve ahiret saadetlerinin başı nedir? diye sordular.

Cevabında;
- Allahü teâlânın rızasına kavuşmaktır, buyurdu.

- Buna nasıl kavuşulur efendim?
- Allahü teâlânın emirlerini yapmakla. Ama bunlar ihlasla yapılmalıdır.

- İhlas nedir ki efendim?
- İhlas, kalbin temiz olması demektir. Kalbin temiz olması da, o insanın İslâmiyete uyup uymamasıyla anlaşılır.

- Bu ihlasa nasıl kavuşulur hocam?
- Resulullah Efendimizi "aleyhissalatü vesselâm" ve Onun yolunda olan din büyüklerini çok sevmekle.

BİRBİRİNİZİ ÇOK SEVİN!

Bir gün de, bazı sevdiklerine;
- Birbirinizi çok sevin. Allahü teâlâ, birbirini çok seven müslümanlara azab yapmayacak, buyurdu.

Peşinden sordu:
- Mümin ne demektir, bilir misiniz?

- Ne demektir efendim?
- Mümin, "affedici insan" demektir.