Ahmet Eğribozi hazretlerinin rahime-hullahü teâlâ, Ahmet isminde çok sevdiği bir talebesi vardı.
Bir gün abdest suyunu döküyordu ki, hocası muhabbetle baktı bu gence:

- Ahmet evladım!
- Buyurun hocam.

- Bir arzun, isteğin var mı benden?
- Hayır hocam, sağlığınız.
- Çekinme evladım. Bir arzun varsa söyle ki, dua edeyim.

O zaman arzetti:
- Hocam, ben hafız olmak istiyorum. Ama hafızam çok zayıf, ezberleyemiyorum.

Büyük Velî açtı ellerini;
- Yâ Rabbî! Kendi kelâmını, akıt şu günahsızın göğsüne. Tez zamanda hafız olsun! diye yalvardı.

Ve ekledi:
- Vakıf eyle mânâsına dahi!

Duası anında kabul oldu.
Ve kısa sürede "hafız" oldu genç talebe.

KURTAR BENİ BU İLLETTEN!

Yine içkiye mübtela bir genç vardı.
Bırakmak istiyor, ama bırakamıyordu.

Açtı ellerini bir gün;
- Yâ Rabbî! Kurtar beni bu illetten! diye yalvardı.
Ve uyudu.

Rüyasında bir ses duydu:
- Sen Ahmet Eğribozi hazretlerine git. Senin işin o kapıda hallolur! diyordu.
Uyanıp koştu o dergâha.

Büyük Velî, genci görünce;
- Evladım! Bırak şu içkiyi. İçme artık! buyurdu.

Genç hürmetle eğilip;
- Peki efendim! baş üstüne, dedi.

- Söz mü?
- Söz efendim.

O anda içkiye karşı inanılmaz bir nefret duydu kalbinde.
Öyle ki, istese de içemezdi artık.

Tiksiniyordu çünkü.
Bir tek söz, halletmişti işini.

Ne demiş büyükler:
- Evliyanın sözünde rabbani tesir vardır.
İşte isbatı.