Allah dostlarından Esen Sofu hazretleri rahime-hullahü teâlâ, bir gün talebelerine;
- Şu kâinatta en kıymetli ve en şerefli şey nedir sizce? diye sordu.

Bunun üzerine düşünmeye başladılar.
Az sonra biri kalktı:

- En kıymetli şey Kâbe’dir hocam.
- Bilemedin.

Sonra bir başkası kalktı:
- Hacer-ül evsettir efendim.
- Hayır.

- Cennettir hocam.
- Değil.

- Arş-ı âlâdır.
- O da değil.

Hiçbiri bilememişti.

Buyurdu ki:
- Kâinatta en kıymetli şey, şu anda Sevgili Peygamberimizin "aleyhissalatü vesselâm" mübarek kabr-i şerifinde, Onun mübarek bedenine temas eden "topraklar"dır çocuklar. Bu nasipli topraklar, Arş'dan, Kürsî'den ve Cennetler'den daha kıymetli ve şereflidir.

HATIRINA BİRŞEY GELDİ

Ahmed adında bir talebesi vardı.
Bir gün, İslâmiyette hediyeleşmenin önemini okuyordu ki, hatırına bir düşünce geldi birden:

"Şu yeni aldığım cübbeyi, hocama hediye edeyim. Duasını alırım" dedi.

Acele hazırlanıp çıktı evden.
Ama heyecandan unutmuştu cübbeyi.

Hocası onu görünce;
- Hoşgeldin evladım, ama boş geldin, buyurdu. Hani bizim cübbe?

Delikanlı mahcuptu:
- Eyvaah! Unuttum hocam.
- Zararı yok evladım. Ama getirseydin dua ederdik.

- Hemen gidip getireyim hocam.
- Hayır hayır, şaka söyledim. Ama iyi düşünmüşsün. hediyeleşmek sünnettir. Sevgili Peygamberimiz "aleyhissalatü vesselâm"; (Hediyeleşiniz, sevişiniz!) buyuruyor.

Ve ekledi:
- Ayrıca hediye muhabbeti arttırır evladım.