Hacı Bayram-ı Velî hazretlerini, rahime-hullahü teâlâ bazı çekemeyenler, padişaha koşup;
- Sultanım, Ankarada Hacı Bayram diye biri var ki, insanlar akın akın ona gidiyorlar. Korkarız, ilerde isyan bile çıkarabilir, dediler.

Padişah emretti:
- Yakalayıp, getirin onu bana!

Ve ilave etti:
- Gelmezse, zincire vurup zorla getirin!

Askerler;
- Ferman padişahımızındır, dediler.
Ve yola revan oldular.

Ankara girişinde bir kimseye rastladılar.
Nur yüzlü, sevimli bir ihtiyardı bu.

Askerlere sordu:
- Evlatlar, böyle nereye gidersiniz?
- Ankaraya efendi baba.

- Niçin gidiyorsunuz?
- Orada sultana baş kaldıran isyancı biri varmış. Onu tutup sultanımıza götüreceğiz.

- Adı neymiş?
- Hacı Bayram.

- Peki gelmek istemezse?
- Zincire vurup, zorla götürürüz.

Büyük Velî gülümsedi:
- Aradığınız benim evlatlar. Padişahın fermanı başım gözüm üstüne.

Askerler mahcup olmuşlardı.
- Olur mu efendim, aradığımız siz olamazsınız. Biz, devlete başkaldıran bir isyancı arıyoruz.

- Haydi gidelim. Padişahı bekletmeyelim, buyurdu.
Ve beraberce, geldiler Edirneye.

Sultan, isyancı diye bir "eşkıya" beklerken, nur yüzlü "bir Velî" gördü karşısında.
Baş köşeye oturtup, sohbetini dinledi.
Onu ihsanlara boğmak istedi.
Kabul etmeyince, ısrar etti.

Hacı Bayram-ı Velî hazretleri;
- Padişahım! Mutlaka bir ihsan gerekiyorsa, talebemiz vergi ve askerlikten muaf olsun, buyurdu.

Padişah;
- Emriniz olur, dedi.
Ve bir "ferman" yazıp takdim etti.