Abdülhakim Arvasi hazretlerinin rahime-hullahü teâlâ çok sevdiklerinden Tahir Efendi şöyle anlatıyor:

Efendi Baba, bir sohbetinde;
- Evliyanın huzuruna dolu giden, boş döner. Boş giden de dolu döner, buyurdu.

Sonra bana dönüp sordu:
- Evinde zararlı kitaplar var mı?
- Çok kitaplarım var, ama…

- Onları çıkar evden!
- Peki efendim, deyip huzurdan ayrıldım.
Eve vardım.

Şöyle tek tek baktım kitaplarıma.
Ama hiçbirine kıyamadım.

Halbuki Peki demiştim kendilerine.
Uymamak da olmazdı büyüklerin emrine.

İstemiyerek de olsa, bir ikisini çıkardım.
Ve yattım.
Efendi'yi gördüm rüyada.

Sordular hemen:
- Tahir! Kitapları çıkardın mı evden?

O anda uyanıp yataktan fırladım.
İki rekat namaz kılıp yattım.
Yine rüyama girdiler.
Heybetle yanıma geldiler.

Çok korkmuştum.
Zira çok celalliydiler.
Korkmuştum heybetinden.

Buyurdular ki:
- Hâlâ çıkarmadın mı o kitapları evden?

Ter kan içinde uyandım
Fırlayıp abdest aldım.
İki rekat namaz kılıp, evde ne kadar yabancı kitap varsa, hepsini evden çıkardım.

Ertesi gün yanına vardığımda sevinçliydiler.
Bana gülümseyip;
- İyi yaptın, dediler.

Sonradan öğrendim ki, hepsi de zararlıymış meğer.
Onların yerine, bana başka kitaplar verip;
- Bunları oku! buyurdular.

- Başüstüne efendim dedim.
Ve o kitapları okuyup ilmin tadına vardım

Öbürlerini atmakla ne iyi etmişim.
Geç de olsa anladım.