Emir Sultan hazretlerinin rahime-hullahü teâlâ bir "Yay"ı ile bir "Ok"u vardı.
Ama bir marifeti vardı bunların.

Şöyle ki;
Yayına koyduğu bir ok, "kırk ok" olarak çıkar ve bulurdu hedefini.

Bir gün, şeyhülislâmla dolaşırken, bu yay ve okunu getirtip ona uzattı ve;
- Al bunu, doğuya doğru at! Ok nereye düşerse, mezarımı o yere kazarsınız! buyurdu.

Şeyhülislâm fırlattı oku.
Tam şimdiki türbesinin bulunduğu yere düştü.

Vefat edince, o yere defnettiler.
Üzerine de bir türbe yaptılar.

Türbeyi yapan usta;
- Türbeyi yaparken, hep kendisinden talimat alıyordum, dedi yakınlarına.

- Nasıl? dediler.
- Şöyle ki, her gece rüyama girip; "Şurası şöyle olsun!" veya "Burasını böyle yap!" der, tarif ederdi. Ben de öyle yapardım.

HİMMETİ ÇABUK YETİŞTİ

İznikte, Emir Sultan hazretlerini çok seven bir kimse, bu büyük Velinin kabrini ziyaret için Bursaya geldi bir gün.

Yaşlı türbedarı bulup;
- İzin verirseniz, bu türbede uzun müddet kalmak istiyorum, dedi.

Türbedar;
- İstediğin kadar kalabilirsin, deyince, teşekkür edip girdi içeri.

Türbede, gece gündüz ibadet ediyor, yalvarıyor, gözyaşı döküyordu.
Belli ki, mühim bir muradı vardı.
Fakat iki gün sonra ayrıldı birden.

Türbedar merak edip sordu:
- Hani uzun müddet kalacaktın.
- Evet, niyetim öyleydi.

- Peki niçin erken gidiyorsun?
- Kavuşmak istediğim bir muradım vardı. Yıllardır dua ediyor, yine kavuşamıyordum. Bunun için uzun müddet kalırım zannetmiştim.

- E, şimdi kavuştun mu o muradına?
- Elhamdülillah. Emir Sultan hazretlerini vesile ederek dua edince, yetişti himmeti. Çabucak kavuştum muradıma.