Emir Sultan hazretleri
rahime-hullahü teâlâ
bir gün abdest alıyordu ki, yanına şehirden bir talebe geldi.

Emir Sultan hazretleri sordu:
- Nereden geliyorsun evladım?
- Şehirden efendim.

- Şehirde bizim için ne diyorlar?
- Kimyaya maliktir diyorlar efendim.

Büyük Veli;
- Kimya odur ki, akan su altın olur, buyurdu.
O anda akan sular "Altın" oldu.

Mübarek zat bunu görünce;
- Bu kelamımız murad değil, hikâye içindi, buyurdu.
Böyle deyince, altın yine "Su" oldu.

CEBİNDEKİ PARAYI SAY!

Yine Emir Sultan hazretlerini çok seven bir tüccar, bir gün bu büyük Velîye güzel bir "Sarık" hediye etti.
Emir Sultan hazretleri teşekkür edip, bir miktar para verdi kendisine.

Tüccar, parayı aldı.
Ve elini öpüp ayrıldı.

Giderken bir kalabalık gördü ilerde.
Meğer çok kıymetli bir "Elmas" satılıyor, insanlar da toplanmış ona bakıyormuş.

Yaklaşıp sordu fiyatını.
- Otuzbin dirhem, dediler.

Bu fiyat, çok aşırı geldi ona.
Parası olsaydı, alacaktı.

O esnada gaibten;
- Cebindeki parayı say! diye bir ses duydu.

Sayınca, hayrette kaldı.
Zira "otuzbin dirhem"den de fazlaydı.

Sevinip, satın aldı o elması.
Bir yahudi tüccar onu görüp;

- Bunu bana satar mısın? dedi.
- Olur, satarım.

Elması alıp, tam "yüzotuzbin dirhem" verdi karşılığında.
Tüccar çok sevindi.
Elması verip, yüzotuz bin dirhemi aldı.

Kendi kendine;
- Vallahi bu, Emir Sultan hazretlerinin bir kerameti, dedi.
Ve Onun için bir "dergâh" bina etti.