Hamid-i Aksarayi hazretleri rahimehümullahü teala, bir gün, bir talebesine:
- Ankarada, Numan adında genç bir âlim var. Onu bul, buraya davet eyle! diye emretti.

Talebe;
- Başüstüne efendim, dedi.
Ve o gün gitti Ankaraya.
O âlimi bulup, hocasının emrini bildirdi.

Numan, zahiri ilimleri bitirmişti.
Birlikte Kayseriye döndüler.

Ancak genç Numan, kendisini çağıran zatı çok merak ediyordu. Kurban Bayramı günü, girdi huzuruna.

Hamid-i Aksarayi hazretleri, Onu çok sevdi ve bu yüzden, "Bayram" diye hitab etti kendisine.
İşte bu Numan, yetişip "Hacı Bayram-ı Velî" hazretleri oldu.

KENDİSİNİ GİZLERDİ
Hamid-i Aksarayi hazretleri Bursada, insanlardan gizlerdi kendini.
Dağlardan merkebiyle odun getiriyor, pişirdiği ekmekleri bir küfeye doldurup, "Somun! Somun!" diye bağırıp satıyordu sokaklarda.

Bursalılar, kapışırdı ekmeklerini.
Zira bir başkaydı o ekmeklerin lezzeti.

İşte bu büyük Velî;
- Somun! somun! diye bağırıp ekmek sattığından, "Somuncu baba" diye tanındı halk arasında.

ŞUNU PİŞİRİR MİSİNİZ

Bir gün, fırından çıkarken, Emir Sultan hazretleriyle karşılaştı kapıda.
Hazret-i Emir, elindeki çömleği uzatıp;
- Şunu pişirir misiniz, dedi.

O da;
- Peki olur, buyurdu.

Çömleği alıp sürdü fırına.
Ve hemen çıkarıp, verdi Ona.

Emir Sultan hazretleri, böyle çabuk piştiğine çok şaşırmıştı.
Eğilip, şöyle bir baktı fırının içine.

Bir de ne görsün.
Hiç ateş yoktu fırının içinde.