Şam Evliyasından Muhammed Hani hazretleri rahime-hullahü teâlâ, bir gün şunu anlattı cemaatine:

Efendimizin "aleyhissalatü vesselâm" âzâdlı kölesi Zeyd bin Harise hazretleri "radıyallahü teâlâ anh", bir defa kira ile katırcı tutup sefere çıkmıştı.

Medineden ayrılıp vurdular sahraya.
Şehirden uzaklaşınca, katırcı asıl yüzünü gösterip, hazret-i Zeydi öldürmeye kalkıştı.

Zeyd bin Harise hazretleri;
- Dur! Şuracıkta iki rekat namaz kılayım da öyle öldür! dedi.

Adam kabul etti:
Zeyd namaza durdu.
Selâm verip açtı ellerini ve; "Yâ Rabbî! Resulünün hürmetine bu adamın şerrinden beni urtar!" diye yalvardı.

O anda bir kişi peydahlandı.
Ve kılıç vurup öldürdü katırcıyı.

Ama kimdi bu kişi?
Sordu hemen:

- Siz kimsiniz?
- Ben bir meleğim, dedi. Yerim, yedinci kat göktür. Böyle darda kalan kullara biz yardıma yetişiriz. Sen dua ettiğinde yerimdeydim. Rabbimin emriyle bir anda buraya geldim. Biz her şekle girer, insanlara böyle yardım ederiz.

O, ŞURADA ÖLDÜRÜLÜR

Bedir harbinden bir gün önce idi.
Efendimiz "aleyhissalatü vesselâm", Eshabın büyükleriyle harp sahasını gezdiler.

Ertesi gün, tarihin en ibretli savaşı yapılacaktı o meydanda.
Resulullah Efendimiz eğilip, mübarek parmağıyla bir noktaya işaret ederek;
- Yarın, filan kâfir burada öldürülür, buyurdular.

Sonra başka noktayı gösterip;
- Burası da, falan kâfirin öldürüleceği yerdir, buyurdular.

Böylece azılı Kureyş müşriklerinden herbirinin öldürüleceği noktaları, santimi santimine gösterdiler.

Ve aynen vaki oldu.
Hem de milim şaşmadan.