Hazret-i Mevlana rahime-hullahü teâlâ zamanında, bir kimse bu zatın büyüklüğüne inanmaz.
Aleyhinde konuşur.

Kendisini ikaz eder;
- O, Allah dostu bir Velîdir, derler.

Ama aldırmaz.
Konuşmalarına devam eder.

Bir gece Resulullah Efendimizi "aleyhissalatü vesselâm" görür rüyada.
Hem de hazret-i Mevlananın dergâhında ve Onun minderinde oturmuş, bazı eshabı ile sohbet buyurmaktadır.

Az sonra bir sofra gelir ortaya.
Sofrada "et yemeği" vardır.

O da yanlarına gitmek ister.
Ama cesaret edemez.

O sırada Efendimiz onu davet eder, yanlarında yer verirler.
Ve kendi tabaklarındaki bir Et'i mübarek elleriyle alıp buna ikram ederler.
Alıp yer ki, çok lezzetlidir.

- Yâ Resulallah! Etin en lezzetli yeri neresidir? diye sorar.

Efendimiz aleyhisselam;
- Kemiğe bitişik olandır, buyurur.

O sırada uyanır.
Görür ki, rüyanın tesiriyle kalbi bir hoş olmuştur.
İçi, Hazret-i Mevlanaya karşı sevgiyle dolmuştur.

Onu görmek için duramaz daha.
Koşar dergâha.

Görür ki, gece Resulullahın oturduğu yerde, "Hazret-i Mevlana" oturmuş, bazı talebesiyle sohbet etmektedir.

Az sonra bir sofra gelir ortaya.
Sofrada "et yemeği" vardır.

O da yanlarına gitmek ister.
Ama cesaret edemez.

O sırada hazret-i Mevlana onu görüp, davet eder ve yanında yer verir.
Hatta kendi tabağından bir Et'i kendi eliyle alıp ona ikram eder.

Adam alıp yer ki, çok lezzetlidir.

Hazret-i Mevlana ona döner;
- Etin en lezzetli yeri, kemiğe bitişik olandır, buyurur.
Adam mest olmuştur.

Sonra mı?
En sevdiği talebesi olur.