Feridüddin Genc-i Şeker hazretleri zamanında Delhi'li bir genç, Acuzan vilayetinde Evliya bir zatın bulunduğunu işitti.

Araştırdı kim olduğunu.
- Onun ismi Feridüddin Genc-i Şeker'dir, büyük bir Veli'dir, dediler.

Kendi kendine; "O zata gideyim. Yanında tövbe edip, talebesi olayım" diye düşündü.
Ve bu niyetle çıktı yola.

Önce bir kasabaya uğradı.
Orada bir "kötü kadın", o genci görüp, âşık oldu.
Zira yakışıklı bir gençti hakikaten.

Onu aldatmak için çok uğraştıysa da, genç iltifat etmedi ona.
Sonunda hiyleye başvurdu kadın.

Aldatıp, bahçesine sokmaya muvaffak oldu.
Ve türlü cilveler yaparak meylettirdi genci kendisine.

Delikanlı tam elini kadına uzatıyordu ki, gaibten kuvvetli bir "tokat" patladı suratında.
Ve bir ses işitti ardından.
- Sen kime gidiyordun? Niçin bu kadına aldanıp da nefsine mağlub oldun! diyordu.

Bu ikazla çok mahcub oldu.
İçinden; "Çok doğru, ben nasıl harama el uzatıyorum?" dedi.
Ve çekti elini kadından.

Hızla uzaklaştı oradan.
Devam etti yoluna.
Ve nihayet varıp kavuştu Feridüddin Genc-i Şeker hazretlerinin huzuruna.

Büyük Veli onu görünce, yanına çağırıp, kulağına;
- Ey oğlum, sen buraya gelirken bir "kötü kadın"a rastlayıp, onun hilesine aldanmıştın. Ama şu tertemiz elin ona dokunmadan, cenâb-ı Hak kurtardı seni o haramdan, buyurdu.

Genç, sesinden tanıdı bu zatı.

Ellerine sarılıp;
- Sizdiniz, dedi. Bana tokat vurup o günahtan meneden sizdiniz!

Mübarek zat gülümseyip;
- Bu, Rabbimizin bir ihsanıydı evladım. Kimseye söyleme! buyurdu.