Timur Han'ın babası, Emir Toragay Han olup, salih bir Müslümandı.
Seyyid Emir Külal "rahime-hullahü teâlâ" hazretlerinin talebesiydi hem de.

Ondan, çok istifade etmişti.
O da, oğlu Timur'u çok iyi yetiştirmiş, büyüklerden Şemseddin-i Gilal'i ona hoca tayin etmişti.

Kendisi vefat edince, yerine oğlu Timur hakan oldu.
Belh'in emiriydi yani.
O da babası gibi âlim ve Velileri çok sever ve sayardı.

Bir gün, hocasıyla birlikte Seyyid Emir Külal hazretlerinin ziyaretine gittiler.
Yolda, koyun götüren birine rastlayıp, onu da aldılar yanlarına.

Meğer o da aynı zata gidiyormuş.
Ve hediye olarak koyun götürüyormuş.

Nihayet o köye vardılar.
Ama o zatın evini bilmiyorlardı.
Sormak için kimsecikler de yoktu ortalıkta.

"Ne yapalım?" diye düşünürlerden, "nurlu bir zat" geldi yanlarına.
Ve onları alıp götürdü dergâha.

Meğer o nurlu zat, Seyyid Emir Külal hazretlerinin kendisiymiş.

Onlar bunu öğrenince, çok üzülüp;
- Affedin efendim, sizi tanımadık, dediler.

Büyük Velî onlara sevgiyle bakıp;
- Bir müslümanı Allah için ziyarete çıkanlara, Allah yardım eder, buyurdu.

Oturup sohbet ettiler.
Hediye getirilen koyun, kapıda dururken kaçıp gitmiş o arada.

Sahibi, onu yakalamak için gidiyordu ki, büyük Velî;
- Dur, gitme! buyurdu.

Adam şaşırdı:
- Neden efendim?
- O kendisi gelir.

Adamcağız;
- Peki efendim, dedi.

Sonra cemaatle namaza durdular.
Namazdan sonra yine koyu bir sohbete koyuldular.
Onlar sohbet ederken, koyun gelip, kapı önüne yatıverdi birden.

Hazret-i Emir Külal o kimseye dönüp;
- Kim Hak teâlâ'ya itaat ederse, hayvanlar da ona itaat eder, buyurdu.