Timur Han, gayet sade, mütevazı ve dervişane bir hayat yaşardı.

Bir gün, adamlarıyla bir yerde oturmuş, âlim ve Velilerin halinden konuşuyorlardı ki, ilerden bir gurup insanın geçtiğini gördüler.

Ve Bunlar kimdir? diye merak ettiler.
Sorup araştırınca, Hak dostlarından Seyyid Emir Külal hazretleri ve talebeleri olduğunu öğrendiler ahaliden.

Timur Han bunu öğrenince, koşup yetişti bu zata.

Ve edeble yaklaşıp;
- Efendim, duanıza çok muhtacım, dedi
Ve kavuştu müstecap duasına.

ÂLİMLERİ SEVERDİ

Timur Han, Seyyid Emir Külal hazretlerini "rahime-hullahü teâlâ" bir başka gün yine yolda görüp, duasını istemişti.

O büyük zat da dua edip;
- Sana, ilerde çok mühim işler olacak. Hepsinde muvaffak olacaksın ve bu ülkeyi baştan başa mülküne katacaksın, buyurdu.

Ve yoluna devam etti.
Bir molada namazını kıldı.

Sonra bir talebesini çağırıp;
- Evlâdım, sür'atle Emir Timur'a git. Oturuyorsa kalksın, ayaktaysa, ordusunu alıp hızla Hârezm'in fethine gitsin. Oradan da Semerkant'a yürüsün! buyurdu.

Ve ekledi:
- Velilerin ruhları onunla beraberdir.

Talebe;
- Başüstüne efendim, deyip fırladı.
O geldiğinde, ayakta duruyordu Timur Han.

Bu haberi alır almaz;
- Emri başım gözüm üstüne! dedi.
Ve ordusunu alıp, harekete geçti.

Önce Hârezm'i fethetti.
Ardından Semerkant'ı kattı ülkesine.

Hiç de zor olmadı.
Çünkü bir "Allah dostu"nun duasını almıştı.
O Velînin himmetiyle başarmıştı.

Nitekim büyüklerimiz; "Evliyânın himmeti, dağı bile devirir" buyurmuşlardır.