Bediüddin-i Seharenpuri hazretleri "rahime-hullahü teâlâ" şöyle anlatıyor:

Birinin ısrarı üzerine, bir şeyhin kabir ziyaretine gidiyorduk.
Ancak üstadımın o şeyhe "kırgın" olduğunu biliyor, ısrar üzerine kerhen gidiyordum.

Yani istemeyerek gidiyor,
hem de, "Üstadım bana kırılır mı?" diye de endişe ediyordum.

Nihayet kabre vardık.
Sandukanın yanına tam oturmuştum ki, "koca bir arslan"ın etrafımda dolaştığını gördüm.

Şöyle bir göz ucuyla baktım.
Kızgınlıkla o da bana bakıyordu.

Dikkat ettim.
Gözleri, Hocamın gözleriydi aynen.
Üzerinde, çok büyük "kızgınlık" ve "heybet" hali vardı.

Titremeye başladım.
Zira hocamın öfkeli halini, o arslanda görmüştüm açıkça.
Artık bir saniye bile duramayacaktım.
Kalkıp hızla uzaklaştım oradan.

BABAMIN HALİ NASILDIR?

Bu zat İmam-ı Rabbani hazretlerinden "rahime-hullahü teâlâ" icazet alıp, kulları irşad için memleketine yeni dönmüştü.

O günlerde bir ahbabı gelip;
- Efendim, geçen gün babam vefat etti. Halini çok merak ediyorum. Acaba nasıldır? diye sordu.

Bediüddin hazretleri gözlerini yumdu.
Biraz sonra açıp;
- Müjde! Babanın hali çok iyidir, buyurdu.

Adamın gözleri parladı sevinçten.
- Sahi mi efendim. İyi mi?

- Evet. O şu anda Cennette. Beyaz bir elbise giymiş, (Rahatım çok iyi. Büyüklerin sohbetindeyim. Çağırmasaydınız gelmezdim) diyor.

Sonra eşkalini tarif edip sordu:
- Şöyle şöyle birini görüyorum. O mudur?

Adam sevinçle cevap verdi:
- Evet efendim. Aynen babamı tarif ettiniz. Allah sizden razı olsun.
- Âmin, cümlemizden.