Kutbüddin-i Bahtiyar Kaki "rahime-hullahü teâlâ", bir gün o yerin sultanı ile kol kola dolaşıyorlardı.

Devlet erkânı da az geriden takib ediyordu onları.
Derken önlerine ağlayıp feryad eden bir kadın çıktı birden.

Ve sultana yaklaşıp;
- Ey efendim! Lütfen bizi nikâh edin. Çok zor durumdayım, diye dert yandı.

Hükümdar sordu şaşkınlıkla:
- Kiminle nikâhlanmak istiyorsun?

Kadın, Kutbüddin-i Bahtiyar hazretlerini göstererek;
- İşte şu kimse ile, dedi.

- Onunla niçin nikâhlanmak istiyorsun?
- Çünkü ben, gayri meşru olarak hamile kaldım ondan.

Bu sözler karşısında, hem Kutbüddin-i Bahtiyar hazretleri, hem de sultan ve adamları hayretten dona kaldılar.
İnanmadılarsa da, temizlemek lazımdı bu iftirayı.

Kutbüddin hazretleri, hocasının memleketi olan Ecmir'e doğru dönüp, kalben imdad istedi hocasından.

Zira hocası Muinüddin-i Çeşti hazretleri Ecmir'de bulunuyordu o esnada.
Ecmir ile o yer arasında ikiyüzellisekiz kilometre mesafe vardı.

Neticeyi merakla beklerken, Muinüddin-i Çeşti hazretleri göründü ilerden.
Hızlı adımlarla onlara yaklaşıyordu.
Herkes onu görünce, daha da şaşırıp, tazim ve hürmetle Onu karşıladılar.

Büyük Veli, iftiracı kadına dönüp;
- Ey bu kadının karnındaki çocuk! Şu ahlaksız kadının iddiası doğru mu? Değilse sen söyle, nedir bu işin esası? diye sordu.

O anda kadının karnından şu sesi duydular.
- Benim annem olacak bu şerefsiz kadının sözleri iftiradır, sakın inanmayın. Zira Kutbüddin Bahtiyar'ı bazı çekemeyenler, Onu halkın gözünden düşürmek için, bu kadını alet ettiler ve ona yaptırdılar bu alçak planlarını.

Hakikat anlaşılmıştı.
Kadın, utancından kıpkırmızı oldu.
"Âh, yer yarılsa da…" diyordu içinden.