İmam-ı Buhari "rahime-hullahü teâlâ", büyük hadis âlimi olup, meşhur "Sahih-i Buhari" kitabını o yazmıştır.

Küçük yaşta iken babası vefat etti.
Annesi oğlunun tahsilini üzerine aldı.
Nesi varsa, bu yolda harcadı.

Henüz çocukken gözlerine bir hastalık gelmiş ve görmez olmuştu iki gözü de.
Kadıncağız gece gündüz dua ediyor, şifa vermesi için Allahü teâlâya yalvarıyordu ki, bir gece İbrahim aleyhisselâm'ı görüp, dua istedi Ondan.

İbrahim Halilullah "aleyhisselâm";
- Ey hatun, üzülme. Hak teâlâ oğlunun gözlerini açacak, buyurdu.

Uyanıp, oğlunun yanına koştu hemen.
İki gözünün de açılmış olduğunu görüp şükretti Rabbine.

On yaşında başladı hadis ezberlemeye.
Ama yazmaya lüzum görmezdi.
Zira bir duyuşta ezberliyordu.

Onbeş yaşına gelmeden, "yetmişbin" hadisi ezber biliyordu.
Hem de ravileriyle birlikte.

Hatta bu ravilerin adlarını, künyelerini, ahlaki ve hafıza durumlarını, nerede, ne zaman doğmuş ve ne zaman, nerede ölmüş olduklarını birlikte biliyordu.

Onaltı yaşında, bütün hadis kitaplarını ezberlemiş ve seyahat edip, hadis ravileriyle görüşmüştü tek tek.

Kırk yaşına kadar, "bin" hadis âlimiyle görüşüp konuştu.
Böylece hadis ilminde "İmam" ünvanına kavuştu ki bu, "üçyüzbin"den fazla hadis-i şerif ezberlemiş olduğunu gösteriyordu.

Hadiste, yerini tutan kimse yoktu o devirde.
"Doksanbin" kişi hadis almıştı kendisinden.

Nişabur'a gittiğinde, "dörtbin" kişi karşıladı kendisini.
Sahih-i Buhari kitabını onaltı senede yazıp tamamladı.

Her bir hadis-i şerifi yazmadan önce gusül abdesti alıp, Beytullah'a gelir ve makam-ı İbrahim'de iki rekat namaz kılıp istihare yapar, "sahih" olduğuna tam kanaat ederse, ancak o zaman Besmele okuyarak yazardı o hadisi kitabına.