Behaeddin-i Buhari "kuddise sirruh" hazretleri, Evliyanın büyüklerindendir.

Kendisi anlatıyor:
Tasavvufa girdiğim ilk günlerde bir "mübarek zat" ile yakınlığım olmuştu.

Kendisine;
- Bana nasihat edin, diye ricada bulundum.

Cevaben bana;
- Nefsin sana düşmandır. Dikkat et, günahlar karşısında seni mağlub etmesin. Bu yolda asıl maksat, "nefsi temizlemektir" ki, o yola gelirse, asıl iş hallolmuş demektir, buyurdu.

- Efendim, teveccüh buyurun da, bu işi halletmem kolay olsun, diye arzettim.

O mübarek zat;
- Öyleyse, tenha bir yere git. İnsanlardan ümit kesip, yalnız Allah'a güven, buyurdu.

Ve ekledi:
- Orada gece gündüz ibadet yap. Allah'tan başkalarına rağbet etme.

- Peki efendim, deyip ayrıldım.
Tenha bir dağa gidip, gece gündüz ibadet yapmaya başladım orada.

Sonra tekrar yanına gittiğimde;
- Ey Behaeddin, şimdi de aç, fakir ve muhtaçları kolla. Nerede bir hasta, garip ve yaşlı görürsen, yardımcı ol. Ve nerede bir yetim ve öksüz görürsen, hatırını sor, derdine derman ol!, buyurdu.

Ve ekledi:
- Kâfir de olsa kimseyi incitme. Zira onlar da Hak teâlânın kullarıdır.

- Peki efendim, deyip tuttum bu nasihatını da.
Sonra yine huzuruna vardım.

- Şimdi de hayvanlara dikkat et, buyurdu. Onlara karşı da şefkatli ol. Unutma ki, hayvanlar da Allah'ın mahlukudur.

- Peki deyip, huzurundan ayrıldım.
Tuttum bu nasihatını da.
Bütün bunlar, nefsimin ıslahı içindi.

Son olarak huzuruna gittiğimde;
- Şimdi de sokakların temizliğine dikkat et. Yollarda, yolcuları rahatsız edecek bir şey görürsen, eğilip onları al. Yolları temizle ki, yoldan gelip geçenler eziyet çekmesinler, buyurdu.

Bu nasihatini de tuttum.
Nefsimin şerrinden böylece kurtuldum.