Behaeddin-i Buhari "kuddise sirruh" hazretleri, bir gün bir evde sohbet ediyordu ki, bir ara sohbeti kesip;

- Kim, halis bir niyetle yola çıksa, Allahü teâlâ onu elbette maksadına kavuşturur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Şu anda bir kişi, Tirmiz'den yola çıktı. Maksadı, "kâmil bir mürşit" bulmaktır. O, bu yola halis bir niyetle çıktığı için yakın zamanda maksuduna kavuşur.

Ordakiler, bu sözden bir şey anlamadılar.
Sohbet devam ediyordu ki, kapı önünde "bir atlı" gelip durdu.
Ve şaşkın bir vaziyette göz attı etrafa.

Behaeddin-i Buhari hazretleri onu görüp;
- Aradığın burdadır, Haydi in de gel! diye seslendi.

Bu sesi işitince, indi atından.
Hace hazretleri kapıda karşıladı bu geleni.

Ve iltifatla içeri alıp sordu:
- Nereden geliyorsunuz?
- Tirmiz'den efendim.

- Yolculuk ne tarafa?
- Bilmiyorum efendim. Dün, halis niyetle çıktım evden.

- Maksadın nedir?
- hakiki bir rehber bulmaktır efendim.

- Peki burada niçin durdun?
- Bilmiyorum. Buraya kadar iradesiz geldim zaten, dedi.

Ve devam etti anlatmaya:
- Tirmiz'den yola çıktım. Sonra serbest bıraktım atımın dizginini. At, başını günbatısına çevirip, sür'atle Buhara canibine doğru koşturmaya başladı. "Nereye gidiyor?" diye çok merak ediyordum ki, at büyük bir şevkle koştu ve bu evin önüne gelince durdu birden. Ben şaşkın şaşkın etrafıma bakıyorken;
- Aradığın burdadır, diye bir ses işittim.
Ve sizi gördüm.

Büyük Veli;
- Hakikaten niyetin halismiş. Demek ki, buradaymış senin nasibin, buyurdu.

Ve şefkatle bir nazar etti ona.
İşte ne oldu ise, o anda oldu.
Kalbine nurlar doldu.

Aradığı "gerçek rehber"i bulmuştu ki, dünyada bundan büyük bir nimet olamaz.