Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerini sevenlerden birinin, çok sevdiği, emin bir hizmetçi kölesi vardı ki, kaybetti bir gün onu.
Semerkand'ın her ücra köşesini aradıysa da bulamadı.

Yine böyle ararken, Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerini gördü.
Koşup tuttu atının dizginini.

Derdini anlatıp;
- O benim her şeyimdi. Ne olur halledin bu derdimi, diye yalvardı.

Büyük Veli, eliyle köylerden birini işaret edip;
- Şu köyde aradın mı? diye sordu.

- Hayır, aramadım efendim.
- O köye bak. İnşallah orada bulursun.

Adamcağız bir ümitle koştu o köye.
Bir de ne görsün.
Kölesi, bir çeşmenin başında, eli şakağında şaşkın vaziyette oturuyor.
Yanında da su dolu bir testi var.

Yaklaşıp;
- Günlerdir nerelerdeydin? diye sordu.

Kölesi anlattı.
O gün evden çıkmıştım ki, bir atlı beni tutup uzaklara kaçırdı. Sonra da, köle diye sattı birine. Günlerdir onun hizmetlerini görüyordum. Bu gün de çeşmeden su almaya gönderdi beni. Suyu doldurup tam geri dönecektim ki, kendimi bu çeşmenin yanında buldum. Rüya mı görüyorum? diye şaşkın şaşkın düşünüyordum ki sizin geldiğinizi farkettim ilerden.

Adam gülümseyerek;
- O büyük Veli'nin kerameti, diye mırıldandı hafifce.

GÜLEREK GÜNAH İŞLEYEN…

Bu zat bir gün;
- Kim, bir haram karşısında gözünü kapatırsa, Cenâb-ı Hak onun gönlünü "iman"la doldurur, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Bu gün gülerek günah işleyenler, yarın ağlayarak Cehenneme girerler.

Dinleyenler;
- Ya tövbe ederse efendim? dediler.
- Günahına tövbe eden, hiç yapmamış gibidir, buyurdu.