Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, bazı talebesiyle bir yere gidiyorlardı ki, bir ara kâğıt kalem istedi talebenin birinden.

Kağıda Ebu Said yazıp koydu cebine.
Sonra da, bir Fatiha okudu onun için.
Fakat hiçbiri, bunun hikmetini anlamadılar.

Bir tanesi;
- Efendim, Ebu Said ismini, o kağıda niçin kaydettiniz? diye sordu.

Cevabında;
- Bu, öyle birinin ismidir ki, çok yakında bu yerlerin hükümdarı olacak, Semerkant, Horasan ve Taşkent'i de alıp, bütün bu bölgelere hükmedecektir, buyurdu.

Fazla zaman geçmemişti ki, Ebu Said ismi yükseldi hakikaten.

Meğer Evliyadan biri de o gece Ebu Said'in rüyasına girerek;
- Yâ Ebâ Said! Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerinin sohbetine sen de katıl. Zira O, senin ismini yazıp cebine koydu. Ve senin nusretin için Fatiha okudu, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Bu devrin kutb'u Odur ve şu anda Taşkent'tedir. Çabuk koş, gir o zatın hizmetine.

Uyanınca, bu büyük zata tutulmuş gördü kalbini.
Ve o gün yola çıkıp, Taşkent'e vardı.
Ahaliden bir yere gittiğini öğrendi.
Ve sürdü atını o istikamete.
Bu aşkla koşturup yetişti büyük Veli'ye.

Kendisini görür görmez;
- İşte, rüyada gördüğüm zat budur. İsmimi yazıp cebine koyan ve benim için Fatiha okuyan, bu zattır, dedi.

Atından inip, attı kendisini mübarek ayağına.
Görüşüp, diyarına döndü hemen.
Ve Semerkant'ı fethetmek gayesiyle gelip himmet istedi bu büyük Veli'den.

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri;
- Niyetin nedir? Eğer Allah içinse, sana yardım erişir, buyurdu.

Duasını alıp yürüdü Semerkant üzerine.
Ve bir ara bu büyük Veli'yi gördü ordusunun önünde.
Ondan kuvvet alıp, bir hücum! emri verdi.
İki saat içinde fethetti bu ülkeyi.