Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, bazı talebesiyle bir yere gidiyorlardı ki, bir ara kâğıt kalem istedi talebenin birinden.

Kağıda Ebu Said yazıp koydu cebine.
Sonra da, bir Fatiha okudu onun için.
Fakat hiçbiri, bunun hikmetini anlamadılar.

Bir tanesi;
- Efendim, Ebu Said ismini, o kağıda niçin kaydettiniz? diye sordu.

Cevabında;
- Bu, öyle birinin ismidir ki, çok yakında bu yerlerin hükümdarı olacak, Semerkant, Horasan ve TaÅŸkent'i de alıp, bütün bu bölgelere hükmedecektir, buyurdu.

Fazla zaman geçmemiÅŸti ki, Ebu Said ismi yükseldi hakikaten.

MeÄŸer Evliyadan biri de o gece Ebu Said'in rüyasına girerek;
- Yâ Ebâ Said! Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerinin sohbetine sen de katıl. Zira O, senin ismini yazıp cebine koydu. Ve senin nusretin için Fatiha okudu, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Bu devrin kutb'u Odur ve ÅŸu anda TaÅŸkent'tedir. Çabuk koÅŸ, gir o zatın hizmetine.

Uyanınca, bu büyük zata tutulmuÅŸ gördü kalbini.
Ve o gün yola çıkıp, TaÅŸkent'e vardı.
Ahaliden bir yere gittiÄŸini öÄŸrendi.
Ve sürdü atını o istikamete.
Bu aÅŸkla koÅŸturup yetiÅŸti büyük Veli'ye.

Kendisini görür görmez;
- Ä°ÅŸte, rüyada gördüÄŸüm zat budur. Ä°smimi yazıp cebine koyan ve benim için Fatiha okuyan, bu zattır, dedi.

Atından inip, attı kendisini mübarek ayağına.
GörüÅŸüp, diyarına döndü hemen.
Ve Semerkant'ı fethetmek gayesiyle gelip himmet istedi bu büyük Veli'den.

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri;
- Niyetin nedir? EÄŸer Allah içinse, sana yardım eriÅŸir, buyurdu.

Duasını alıp yürüdü Semerkant üzerine.
Ve bir ara bu büyük Veli'yi gördü ordusunun önünde.
Ondan kuvvet alıp, bir hücum! emri verdi.
Ä°ki saat içinde fethetti bu ülkeyi.