Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri, bir PerÅŸembe gününde, talebelerine;
- Atımı hazırlayın! buyurdu.

Ve hızla kalktı yerinden.
Vakit, öÄŸleden sonra idi.
Beyaz atına atlayıp hızla uzaklaştı Semerkant'tan.
Gün batısına doÄŸru gidiyordu.
Bazı talebeleri, takib ettiler arkasından.

Lakin Semerkant'ı geçince;
- Siz burada kalın! buyurup, kendi yalnız devam etti.

AkÅŸam vakti, geri geldi yine.
Talebeleri, nereye gittiÄŸini sordular.

Cevabında;
- Türk sultanı Muhammed Han, dün kâfirlerle ÅŸiddetle bir savaÅŸa girerken bizden yardım istedi, ona gittim, buyurdu.

Gençler sordu:
- Netice ne oldu hocam?
- Allah'ın izniyle Türkler kazandı.

ÇOK SEVAP KAZANMAK Ä°ÇÄ°N

Bir gün de talebeden biri;
- Hocam, bana çok sevap kazandıracak bir ibadet söyler misiniz, diye arzetti.

Mübarek, ona sevgiyle bakıp;
- Çok sevap kazanmak istiyorsan, insanların sıkıntılarını gider, buyurdu. Sevindir onları.
- Efendim, ben sevap kazandıracak bir ibadet sormuÅŸtum. Hani namaz, oruç veya zikir gibi falan.

Büyük Veli tebessüm etti:
- Sen çok sevap kazanmak istemiyor musun evladım?
- Evet hocam, çok istiyorum.

- Öyleyse insanların dertlerine deva ol, kalblerine ferahlık ver, ihtiyaçlarını gider, sevindir onları. Zira bir Müslümanın bir ihtiyacını görmen, bir sıkıntısını gidermen, veya herhangi bir ÅŸekilde onları sevindirmen, bin sene nafile ibadet etmenden daha sevaptır. Åžimdi anladın mı?

- Anladım efendim