Hace Mevdud-i ÇeÅŸti hazretlerinin vefatı yaklaşınca, ara ara başını kaldırıyor ve sanki birini bekler gibi kapıya bakıyordu.

O esnada, nur yüzlü ve temiz elbiseli bir zat, selâm vererek içeri girdi.
Elinde bir ipek parçası, üzerinde birkaç satır yeÅŸil bir yazı yazılıydı.

Onu, Mevdud-i ÇeÅŸti hazretlerine verdi.
O da bunu gözlerine koyup, teslim etti ruhunu.
Cenazesi çok kalabalıktı.
Öyle ki, Evliya ruhlarının tamamı orada toplanmıştı sanki.

Namazı kılınıp da omuzlara alınınca, taşıyanlar hayrette kaldılar.
Zira hiç ağırlığı yoktu.
Havada gidiyordu sanki tabut.
Binlerce gayri müslim, bunu görmüÅŸ ve bu sebeple iman etmiÅŸlerdir.

NAMAZ ÇOK MÜHÄ°M

Bu zat bir sohbetinde;
- Namaz, dinde direktir. Zira müslüman demek, sanki namaz demektir. Ä°ÅŸin başı namazdır. Mümin, namaz kılar, kâfir kılmaz. Münafık ise bazen kılar bazen kılmaz, buyurdu.

Ve ÅŸöyle devam etti:
- Hiç özrü olmaksızın, tembellikle bir vakit namaz kazaya kalırsa, eÄŸer kazasını kılmaz ve tövbe etmezse, cezası Cehennemde yanmaktır. Zira bu, Allah'ın emrini hafife almaktır.

KENDÄ°NÄ° BEÄžENME!

Bir gün de sohbetinde;
- Kendinizi beÄŸenmeyin, buyurdu. Zira bu hâl, iyi amelleri yok eder.

Sohbetine devamla;
- Bir kul, ibadetini kusurlu görürse, o ibadet Allah indinde kabule lâyık olur, buyurdu. Zira böyle ameller kıymet kazanır Allah indinde.

Åžöyle bitirdi:
- Allah, göÄŸsü kabarık insanları sevmiyor. Başı önünde olan kulları beÄŸeniyor.