AHMET YESEVİ
rahmetullahi aleyh

Türkistan'da yetişen büyük velîlerdendir. İsmi, Ahmed bin İbrâhim bin İlyâs Yesevî olup, Pîr-i Türkistan, Hazret-i Türkistan, Hazret-i Sultan, Hâce Ahmed, Kul Hâce Ahmed diye tanınır. Babası Hâce İbrâhim'in nesebi hazret-i Ali'nin oğlu Muhammed bin Hanefiyye'ye ulaşır. Soyu, hazret-i Fâtıma vâlidemize dayanmadığı için seyyid değildir. Annesi evliyâdan Şeyh Mûsâ'nın Ayşe isimli kerîmesi olup, sâliha, müttekî ve afîf bir hâtun idi. Doğum târihi bilinmemektedir. 1194 (h. 590) senesinde Yesi'de vefât etti. Kabri oradadır. Tîmur Han onun için muhteşem bir türbe yaptırmıştır.


Talebe yetiştirir, çok ibadet yapardı.
Kendisi kepçe-kaşık imal eder, satardı.

Bir öküzü vardı ki bu evliya kişinin,
Onu kullanırdı hep, onları satmak için.

O öküzün sırtında, bir heybe duruyordu.
Kepçe ve kaşıkları, ona dolduruyordu.

Çıkıyordu o hayvan, her gün pazar yerine.
Dolaşır, akşamları dönerdi eve yine.

İsteyen, o heybeden alıp istediğini,
Yine aynı heybeye, atardı ücretini.

Hace Ahmed Yesevi, o paraları yine,
Harcardı tamamiyle kendi talebesine.

Kalblere hayat sunan, o mübarek sohbeti,
Sayesinde, gün be gün daha arttı şöhreti.

Öyle ki, dört bir yandan, insanlar, akın akın,
Yanına toplanırdı bu Allah adamının.

Talebenin sayısı, yüzbinleri geçince,
Çekemeyenler oldu kendisini bir nice.

Onun itibarını sarsmak için, bu defa,
İftiralar uydurup, yaydılar her tarafa.

Horasan’da yayıldı, bunlar daha ziyade.
Buna, Ahmed Yesevi üzüldü fevkalade.

Çünkü o yalanlara, bazı saf Müslümanlar,
İnanıp, felakete oluyorlardı duçar.

Çok merhametli olan Hace Ahmed Yesevi,
Kurtarmak gayesiyle bu temiz kimseleri,

Talebeden birini, çağırarak yanına,
Ona bir kutu verip, gönderdi Horasan’a.

Buyurdu: (Bu kutuyu, iyi muhafaza et.
Ve o hasetçilere, götür bunu teslim et.)

O, mühürlü kutuyu, alıp koydu cebine.
Ve hemen yola çıktı, Horasan cihetine.

Varıp, o insanlara tanıttı kendisini.
Söyledi, üstadının emriyle geldiğini.

Getirdiği kutuyu, verip o kimselere,
Dedi ki: (Bu kutuyu, o gönderdi sizlere.)

Ahmed-i Yesevi’ye kim varsa haset eden,
Bir haberle, herbiri toplandı hepsi hemen.

O kutuyu görünce, merak ettiler ki hep,
İçine ne koyup da gönderdi bize acep?

Merak ve heyecanla açınca birden onlar,
Hepsi hayretlerinden, şaşıp dona kaldılar.

Zira kutu içinde, bir miktar (pamuk) vardı.
Üstünde kıpkırmızı (ateş koru) yanardı.

Ateş koru, pamuğa etmiyordu hiç tesir.
Pamuk, ateş korundan, olmazdı müteessir.

Bu kerameti görüp, çok pişman oldu hepsi.
Ve o büyük velinin oldular talebesi.