Hicrette o Serverle, hazret-i Ebu Bekri,
Öldürmek istiyordu o Kureyş kâfirleri.

Bunun için, acele bir yerde toplandılar.
Görüşüp, bu hususta yeni karar aldılar.

Dediler ki: (Onları, kim nerede görürse,
Ve hemen yakalayıp, acilen öldürürse,

Yahut esir alırsa diri yakalayarak,
Yüz deve alacaktır o mükafat olarak.)

Süraka bin Malik de duydu bu yüz deveyi.
Düşündü: Yüz deveye malik olmak ne iyi.

Görmüştü ikisini biraz önce giderken.
Yüz devenin hırsıyla, heyecanlandı birden.

Bindi hemen atına, bir anda uzaklaştı.
Az sonra Resul ile Ebu Bekre yaklaştı.

Hücum edecekti ki arkadan o Servere,
Atı tökezlenerek, aniden düştü yere.

Yüz devenin hırsıyla, tekrar bindi atına.
Bundan ibret almayı getirmedi aklına.

Yaklaştı tekrar yine Sıddık'la Peygambere.
Bu hal, çok korku verdi Hazret-i Ebu Bekre.

Allah’ın Sevgilisi sordu: (Ya Eba Bekir!
Görürüm üzülürsün, acaba sebep nedir?)

Dedi: (Ya Resulallah, düşman geldi arkadan.
Korkarım hazretine bir zarar gelir ondan.)

Buyurdu ki: (Düşmandan korkma ya Eba Bekir!
Zira dost, her saniye bizimle beraberdir.)

Sonra dua buyurdu: (Ya ilahel âlemin!
Süraka'nın şerrinden sen bizi eyle emin.)

O anda Süraka da yaklaşmıştı ki, birden,
Atının ayakları kuma battı aniden.

O zaman vakıf oldu işin hakikatine.
Yalvardı can havliyle Allah’ın Habibine.

Dedi: (Şimdi inandım, sen elbet Peygambersin.
Beni bu kum içinden, sen kurtarabilirsin.)

O zaman Resulullah eyledi şu duayı:
(Ya Rab, doğru diyorsa, halas et Süraka'yı.)

Bir anda kurtularak, çıktı kumun içinden.
Ve yanında ne varsa, Resule verdi hemen.

Lakin kabul etmeyip, buyurdular ki ona:
(Yok benim ihtiyacım senin bu mallarına.

İstediğim şudur ki, gizleyesin yerimi.
Kimseye demiyesin bu yoldan gittiğimi.)

Süraka (Peki) deyip, döndü hemen geriye.
Aynı yoldan giderken, rastladı çok kimseye.

Dedi ki: (Buralarda, onları çok aradım.
Nam ve nişanlarının izine rastlamadım.)

Onlar dahi: (Süraka doğru söylüyor) diye,
Atlarını çevirip, dönerlerdi geriye.