Ali bin ebi Talip, çok büyük evliyadır.
Ne kadar güzel ahlak var ise, onda vardır.

Peygamber-i zişânın kalbinden çıkan nurlar,
Onun vasıtasıyla, kalbden kalbe akarlar.

Zira Resulullahın elinde yetişmiştir.
Her şeyi, o kaynaktan doğruca edinmiştir.

Peygamber-i zişân da, onu çok seviyordu.
Sahabe, hikmetini, Resulullaha sordu.

Huzuruna gelerek, dediler ki: (Acep siz,
Ali'yi, ne sebepten böyle çok seversiniz?)

Buyurdu ki: (Ali'yi çağırın öyle ise.
Niçin çok sevdiğimi, söyliyeyim ben size.)

Çağırmaya gidince sahabeden birisi,
Sual etti onlara Allah’ın Sevgilisi.

Buyurdu: (Ey Eshabım, bir kimseye eğer siz,
Allah rızası için, bir iyilik etseniz.

O da, buna karşılık, kötülük etse size,
Sizler ne yaparsınız o zaman o kimseye?)

Şöyle cevap verdiler buna Eshab-ı kiram:
(Biz, iyilik yapmaya ederiz yine devam.)

Buyurdu ki: (O kimse, kötülük etse yine.
Peki ne yaparsınız, onun bu ettiğine?)

Peygamber-i zişânın sualine cevaben,
Dediler ki: (İyilik yaparız yine aynen.)

Peygamber efendimiz, sahabeye bakarak,
Sordu aynı suali, üçüncü kez olarak.

O zaman, başlarını aşağı indirdiler.
Bir cevap veremeyip, hep sükut eylediler.

İşte tam bu esnada, geldi hazret-i Ali.
Resulullah, ona da sorunca bu suali,

Dedi: (Bana kötülük yapsa dahi bir adam,
Ben iyilik yapmaya, ederim yine devam.)

Resulullah, bir daha sorunca o suali,
Yine aynı cevabı verdi hazret-i Ali.

Tekrar etti o Server suali yedi kere.
Aynı cevabı verdi, o yine Peygambere.

Sonunda arz etti ki: (Ey Allah’ın Habibi!
Bana, mahşere kadar sorsanız bu suali,

Size, aynı cevabı veririm yine de ben.
O kötülük ettikçe, vazgeçmem iyilikten.)

Onun, Resulullaha verdiği cevapları,
Sahabe-i kiram da, duydular ayrı ayrı.

Bu güzel ahlakına, oldular hepsi hayran.
Niçin sevildiğini, anladı hepsi o an.

Dediler ki: (Efendim, siz, hazret-i Ali'yi,
Niçin çok seversiniz, anladık daha iyi.

Hakikaten layıkmış sizin çok sevginize.
Aramızda en güzel, o cevap verdi size.)