Ebu Osman Mağribi “rahmetullahi aleyh”, bir gün Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” faziletlerinden bahsederken; “Yerlerde ve göklerde yaratılan her şey, Onun şerefine yaratılmıştır” buyurdu.

Ve açıkladı:
Hak teâlâ; “İste, vereyim!” buyurdu kendisine.
Ama O, dünyalık hiç bir şey istemedi.

Ne mülk, ne de saltanat.
Ne makam, ne de rütbe.

Sadece kulluğu ve Peygamberliği istedi.

Sonra şunu anlattı:

Bu gece yemeğimiz yoktu

Bir gün, Cibril aleyhisselam, Peygamber efendimizin huzuruna girip selam verdi.
O Server selamını aldı ve;
- Bu gece evimizde hiç yemek yoktu, buyurdu.

O esnada İsrafil adındaki melek girdi ve;
- Ya Resulallah, beni Rabbimiz gönderdi. “Habibim isterse dokunduğu taş toprak, altın olsun. İsterse melek olarak yapsın Peygamberliğini” buyuruyor dedi.

Peygamber efendimiz buyurdular ki:
- Ne altın isterim, ne melek olmayı. Sadece kul olarak Peygamberlik yapmayı isterim.


O, âlemlere rahmettir

Sonra şunu anlattı cemaate:

O, insanlara, cinlere, hatta canlı cansız her mahluka Peygamber gelmiştir.
Onun rahmetinden, her şeye nasib vardır.

Kâfirler ve melekler de nasipdardır bu rahmetten.

Cemaatten biri sordu:
- Kâfirlere rahmeti nasıldır efendim?

Cevabında;
- Onun hürmetine, üstlerine umumi azab gelmez.

- Peki, meleklere rahmeti nasıldır hocam?
- Arz edeyim, buyurdu.

Ve şu hadiseyi nakletti onlara:

Sana da nasib oldu mu?

Bir gün, Resulullah efendimiz aleyhisselam ile Cebrail aleyhisselam konuşuyorlardı.

Peygamber efendimiz;
- Ya Cebrail, Hak teâlâ benim için; “Seni rahmet olarak gönderdim” buyuruyor. Bu rahmetten sana da nasib oldu mu? diye sordu.

Cebrail aleyhisselam;
- Evet ya Resulallah oldu, dedi. Hak teâlânın kudret ve azameti karşısında, sonumdan korkudaydım. Ne zaman ki, iki âyet getirdim zatınıza, o zaman korkum gitti, rahatladım.

Efendimiz aleyhisselam sordular:
- Neden rahatladın?

- Çünkü o iki âyette, benim “Emin” olduğum bildiriliyordu. Sizin sayenizde Rabbimizin meth-ü senasına kavuştum. Bana, bundan büyük rahmet olur mu ya Resulallah.