Müşriklerin Safa tepesinde yaptıkları o çirkin muamele ile Resulullah efendimiz aleyhisselamın mübarek kalbi mahzun olmuş ve Hak teâlâ dört melek göndermişti kendisine.

Önce birincisi tanıttı kendini:
- Ben, denizlere müvekkelim ya Resulallah. Emret, seni üzen bu kavmi suya garkedeyim.

Cevap tek cümleydi:
- La havle vela kuvvete illa billah!
Yani kuvvet ve kudret sahibi, yalnız Allahü teâlâdır.

İkinci melek tanıttı kendini:
- Ben rüzgara müvekkelim. İzin ver, Mekke’yi, içindekilerle birlikte havaya kaldırıp yere çarpayım.

Cevap aynıydı:
- La havle vela kuvvete illa billah!

Üçüncüsü arzetti:
- Ben güneşe müvekkelim. İstersen güneşi tepelerine yaklaştırayım. Cümlesi kavrulup helak olsun.
- La havle vela kuvvete illa billah!

Sonuncusu tanıttı kendini:
- Ben dağlara müvekkelim. Arzu edersen Ebu Kubeys dağını kaldırıp Mekke’nin üzerine bırakayım. Ne şehir kalsın, ne içindekiler.
- La havle vela kuvvete illa billah!

Efendimiz aleyhisselam hiçbirinin teklifini kabul etmemişti.

Sordu onlara:
- Ey melekler! Sizden bir şey istesem yapar mısınız?

Melekler;
- Elbette, emredin, dediler.

Buyurdu ki:
- Pekala, ben bir dua edeyim, siz “Amin” deyin.

Ve şöyle dua etti:
- Ya Rabbi! Bilmiyorlar. Bilseler böyle yapmazlar. Sen onlara hidayet ver.

Melekler;
- “Amin! Amin!” dediler.

Ve sordular:
- Ya Resulallah! Önceki Peygamberler güç durumda kaldıklarında, kâfirlere beddua ederlerdi. Biz gider, o kavimleri helak ederdik. Ama sen bunlara dua ediyorsun.

Buyurdular ki:
- Hak teâlâ beni alemlere rahmet olarak gönderdi. Ben azap sebebi değil, saadet vesilesiyim.

Melekler izin alıp ayrıldılar.
Efendimiz aleyhisselama büyük hayranlık duyarak.