Manisa’yı nurlandıran bir Allah dostu var.
Ayni Ali Efendi "rahmetullahi aleyh".

Bu zat, kalb gözü açık bir Veli olup, kimin ne düşündüğünü anlardı.

Şöyle ki;
Bir gün sevdikleriyle oturuyordu.

O esnada birisi;
“Acaba Allah adamlarını üzenler, niçin helak oluyorlar?” diye düşünmüştü içinden.

O böyle düşünürken, Ayni Ali Efendi cemaate dönüp;

- Kardeşlerim, bazı kimseler “Allah dostları”na dil uzatanlar niçin helak oluyor? diye merak ederler, buyurdu.

Cemaatten biri;
- Efendim, bunu ben de merak ediyorum, deyince, bu defa ona döndü.

- Sen de mi merak ediyorsun?
- Evet hocam. Sebebini açıklarsanız sevinirim.

Buyurdu ki:
- Bunun sebebi gayet açıktır. Şöyle ki; “Allah adamları”, Evliyalar, kınından çıkmış keskin kılıç gibidirler. Ona çarpan helak olur.

Adam pek anlamamıştı.
- Biraz daha açıklar mısınız efendim.

- Bak kardeşim, iki tarafı da keskin olan bir kılıç düşün. Onu, kabzasından bir duvara sıkıca yerleştirmişler farzet. Bir kimse gelip, boynunu bu kılıca vursa ve boynu kopsa, kabahat kimdedir?
- Tabii ki ona çarpandadır efendim.

- İşte Evliyaya dil uzatanlar da aynen buna benzer. Allah adamları kimsenin zararını istemezler. Hatta affederler kendilerine eziyet edenleri bile.

Ve ekledi:
- Ama buna rağmen, Allahü teâlânın bu dostlarını üzenler, er geç cezalarını bulurlar.