Celal Ali Dede "rahmetullahi aleyh", Anadolu Velilerindendir.
Trablus’da vefat etti.

Bir gün cemaatine buyurdu ki:
- Kimseye kötü gözle bakmayın. Çünkü sonu ne olur, bilinmez. Bir kimse, ömür boyu “İmanlı” yaşar da, son anda tersine dönebilir. Yahut bir ömür “Küfür”de geçer de, son anda “İman”la ahirete gidebilir.

Sonra şunu anlattı:

Cüneyd-i Bağdadi hazretlerine "rahmetullahi aleyh" bir papaz gelip sordu bir gün:
- Ey Cüneyd! İkimiz de din adamıyız, öyle değil mi?
- Evet öyle.

- Peki hangimiz daha üstünüz dersin?
- Haftaya gel, cevabını vereyim.

- Neden şimdi söylemiyorsun?
- O zaman gelince anlarsın.

Papaz, “Pekala” deyip gitti.

Bir hafta sonra geldiğinde, Cüneyd-i Bağdadi hazretlerinin evinin önünde bir hareketlilik görüp, sordu birine:
- Hayrola, ne bu kalabalık?

- Cüneyd-i Bağdadi hazretleri vefat etti.
- Vefat mı etti? Ama ben ona bir şey sormuştum. Bugün cevap verecekti bana.

Yakınları onu cesedin yanına götürüp;
- İşte cenazesi, ne soracaksan sor! dediler.

Papaz şaşırdı.
Sormak istemedi.
Cenazeye bir şey sorulmazdı ona göre.

Ama ona kızdılar:
- Şaşırma papaz efendi, o boşuna konuşmaz, bugün cevap vereceğim demişse verir. İşte cenazesi, ne diyeceksen de ona!

Papaz inanmadığı halde, sırf o kızgın insanların yanından bir an evvel gitmek için, cenazeye yaklaşıp sordu:
- Ya İmam! Ben mi üstünüm, sen mi?

Cüneyd-i Bağdadi hazretleri Allahü teâlânın izniyle başını kaldırıp, şöyle cevap verdi:
- Geçen hafta sonumun ne olacağını bilmediğim için sana cevap veremedim. Ben imanla gidip kendimi kurtardım, senden üstünüm. Sen kendine bak.

Papaz, ağlamaya başladı.
Ve kelime-i şehadet getirip Müslüman oldu.