Bağdat’ta yetişen Velilerden Hammad bin Müslim Debbas hazretlerine "rahmetullahi aleyh", bir gün bazı insanlar gelip;

- Tevekkül nedir? diye sordular.

Cevabında;
- Tevekkül, her türlü sebebe yapışarak gayret göstermek, ama neticeyi Allahü teâlâdan beklemek ve olacak şeyin, mutlaka kendisi için hayırlı olacağına inanmaktır, buyurdu.

Ve ekledi:
- Kul, Rabbine güvenirse, Allahü teâlâ mutlaka ona sahip çıkar ve onu her tehlikeden korur.

Sordular:
- Ya insanlara güvenirse efendim?
- İnsanlara güveneni, insanların eline bırakır.

Peygamber olmasaydı...

Bir gün de;
- Ey insanlar! Allahü teâlâ Peygamberler vasıtasıyla insanlara sonsuz kurtuluş yolunu göstermiştir, buyurdu. Eğer onlar olmasaydı, kimsenin Allahü teâlâdan haberi olmaz, kimse Ona yol bulamazdı.

Şöyle devam etti:
- İslam’ın emir ve yasakları insanların faydasınadır. Hiç birisinin Allahü teâlâya faydası yoktur. Çünkü cenâb-ı Hakkın ihtiyacı yoktur bu ibadetlere.

Şöyle bitirdi:
- Bu emir ve yasakları almakla bizler şereflendik asıl.

Dünya, üç gündür

Bir gün de sohbetinde;
- Dünya üç gündür, buyurdu. Dün, bugün ve yarın.

- Bize tavsiyeniz nedir? dediler.

Buyurdu ki:
- Dün geçti, yarın henüz gelmedi. O halde “bugün”ün kıymetini bilelim.