Evliya-yı kiramın en büyüklerinden İmam-ı Rabbani “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün bir sevdiğine;
- Kardeşim, ahiret azabı sonsuzdur, buyurdu. Dünyada olanlar ise çok azdır. Allahü teâlâ, dünyayı sevmez, ahireti sever.

Ve devam etti:
- Sonunda kadından ve çocuklardan ayrılacaksın. Bunların idaresini Allahü teâlâya bırak!

Adam sordu:
- Ne yapmalıyım efendim?
- Bugün, kendini ölmüş bilmeli, onların işlerini Allahü teâlâya bırakmalısın. Tavşan gibi, gözleri açık uyku hep böyle sürmez. Bir gün gelip bu tatlı rüyadan uyanılacak!

Şöyle bitirdi:
- Dünyaya düşkün olanlarla arkadaşlık etme ki, onlarla görüşmek, öldürücü zehirdir kardeşim. Bu zehirle öldürülen kimse, sonsuz felakete düşer.

Vakit, keskin kılıç gibidir

Bir gün de bir sevdiğine;
- Kardeşim, vakit, keskin bir kılıç gibidir, buyurdu. Yarına çıkacağımız belli değildir.

Adam sordu:
- Ne yapmalıyız efendim?
- Mühim işleri bugün yapmalı, mühim olmayanları yarına bırakmalıdır. Aklı olan böyle yapar.

Kurtulmanın iki şartı

Bir gün de;
- Ahirette kurtulmak, ibadet ve amelin çok olmasına mı bağlıdır efendim? diye sordular.
Cevaben;
- Hayır, buyurdu.

- Ya neye bağlıdır efendim?
- İki şeye, buyurdu. Birincisi, dosdoğru bir imana sahip olmaktır.

- İkincisi ne efendim?
- İkincisi de, amellerin ihlaslı ve şartlarına uygun yapılmasıdır.