Evliyanın en büyüklerinden Kâdî Muhammed Zâhid “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Kardeşlerim, Allahü teâlâ lütfederek, kerem ederek, acıyarak, kullarına çok şeyleri mubah etmiş, izin vermiştir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Buna rağmen ruhu hasta, kalbi bozuk olduğu için, mubahlarla doymayıp, bitmez tükenmez mubahları bırakarak, İslamiyet’in hududundan dışarı taşanlar, şüpheli ve haramlara uzananlar, ne kadar bedbaht ve zavallıdır.

Ve öğütledi:
- İslamiyet’in hududunu gözetmek, buradan dışarı taşmamak lazımdır.

Sonra devam etti:
- Âdet üzere, alışkanlık ile namaz kılan ve oruç tutan çoktur. Fakat, İslamiyet’in hududunu gözeten, haram ve şüphelilere düşmemeye dikkat eden pek azdır.

Sordular:
- Bu ikisi nasıl anlaşılır efendim?
- Doğru ve halis ibadet edenleri, âdet üzere, bozuk ibadet edenlerden ayıran fark, Allahü teâlânın emirlerini gözetmektir.

Ve izah etti:
- Çünkü, namaz ve orucun halisi de, bozuğu da görünüşte beraberdir. Peygamberimiz “aleyhisselam”; (Dininizin direği, temeli veradır) buyurdu.

Mümini sevindirene

Bir gün de;
- Bir mümin, bir müminin yüzüne muhabbetle bakarsa, cenâb-ı Hak onu affeder, buyurdu. Bir Müslüman, bir Müslümanı sevindirirse, Allahü teâlâ, on nafile hac ve umre sevabı verir o kimseye.

Ve açıkladı:
- Yani Allahü teâlâ, kulları çok kazansın, ahirette çok kârlı çıksın diye böyle bahaneler yaratıyor.

Ve ekledi:
- Efendimiz “aleyhisselam”; "Yaşlıya hürmeti, küçüklere şefkati olmayan bizden değildir" buyuruyor.