Timur Han’ın babası, Emir Toragay Han olup, tertemiz, salih bir Müslümandı.

Seyyid Emir Külal “rahmetullahi aleyh” hazretlerinin talebesiydi hem de.
Ondan, çok istifade etmişti.

O da, oğlu Timur’u çok iyi yetiştirmiş, büyüklerden Şemseddin-i Gilal’i ona hoca tayin etmişti.

Babası vefat edince, yerine hakan oldu.
Belh'in emiriydi yani.

O da babası gibi âlim ve Velileri “rahmetullahi aleyhim” çok sever ve sayardı.
Bir gün, hocasıyla birlikte Seyyid Emir Külal hazretlerinin ziyaretine gittiler.

Yolda, koyun götüren birine rastlayıp, onu da aldılar yanlarına.
Meğer o da aynı zata gidiyormuş.
Ve hediye olarak koyun götürüyormuş.

Nihayet o köye geldiler.
Ama o zatın evini sormak için kimsecikler yokta ortalıkta.

Soracak birini arıyorlardı ki, yanlarına nurlu bir zat geldi o ara.
Ve onları alıp götürdü dergaha.
O zat, Seyyid Emir Külal hazretlerinin kendisiymiş meğer.

Onlar bunu öğrenince, çok üzülüp;
- Affedin efendim, sizi tanımadık, dediler.

Onlara sevgiyle bakıp;
- Bir Müslümanı Allah için ziyarete çıkanlara Allah yardım eder, buyurdu.

Oturup sohbet ettiler.

Kim Allah’a yönelirse

Hediye getirilen koyun kapıda dururken kaçıp gitmiş o arada.
Sahibi, onu yakalamak için gidiyordu ki, büyük Veli;
- Dur, gitme! buyurdu.

- Neden efendim?
- O kendisi gelir.

Sonra cemaatle namaz kıldılar.
Namazdan sonra yine koyu bir sohbete koyuldular.

Onlar sohbet ederken, koyun gelip, kapı önüne yatıverdi aniden.

Hazret-i Emir Külal;
- Kardeşlerim, Hakk’a tâbi olana, hayvanlar da tâbi olur, buyurdu. Kim Hak teâlâya yönelirse, onun işi işte böyle rast gider.