Harun Reşid, bir gün Ebu Yusuf hazretlerine;
- Gel, seninle Davud-u Tai hazretlerini ziyarete gidelim, dedi.

Ve birlikte gidip kapıyı çaldılar.
Fakat açılmadı kapı.

Halife kendisini tanıtıp tekrar çaldı.
Yine açılmadı.

Yaşlı annesi;
- Evladım sultan kapına gelmiş, açıp içeri alsana, dedi.

Cevaben;
- Mazur gör anne. dünya ehli birini görmek istemiyorum, buyurdu.

- Neden oğlum?
- Dünya adamlarıyla benim ne işim olur anne? Ben onları görünce, kalbim kararıyor.

Annesi ısrar edince kırmadı artık.
Ve açtı kapıyı.

Ama o girince;
- Gözüm dünya ehli birini görmesin, deyip söndürdü kandilini.

Doğru imanın kıymeti

Bir gün cemaatine;
- Doğru imana kavuşan birine, dünyanın bütün dertleri gelmiş olsa, bu nimet yanında hiç ehemmiyeti yoktur, buyurdu.

Ve izah etti:
- Mesela insanın alnına bir sinek konsa, bu, büyük sıkıntı mıdır o kimse için?
- Değildir elbet, dediler.

- Peki, çok zengin bir kimse, birkaç kuruş kaybetse, ne çıkar?
- Hiç.

Buyurdu ki:
- İşte bütün dünya sıkıntıları birleşip bir Müslümanın üzerine gelse, bütün bu sıkıntılar, o mümin için, alnına konduğu bir sinek veya o zenginin kaybettiği birkaç kuruş gibidir ki, elbette üzülmeye değmez.

Ve şöyle bitirdi:
- Ehl-i sünnet bir Müslüman, dünyanın en şanslı, en bahtiyar insanıdır. O halde gülmelidir o. Neşeli olmalıdır. Asık suratlı olmak yakışmaz ona.