Evliyayı kiramın en büyüklerinden İmam-ı Rabbani “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün bir sevdiğine;
- Her insan, mutlaka ölecektir, ölümden kurtuluş yoktur, buyurdu. Nitekim âyet-i kerimede mealen; (Her canlı, ölümün tadını tadacaktır!) buyuruluyor.

Sevgili Peygamberimiz de “aleyhisselam”; (Ömrü uzun, ibadetleri de çok olana müjdeler olsun!) buyuruyor.

Şöyle devam etti:
- Dostu dosta ölümle kavuşturuyorlar. Bunun için, Allahü teâlânın âşıkları, ölümü düşünerek teselli buluyor, üzüntüleri azalıyor. Bu hususta âyet de var.

Ankebut suresinin beşinci âyetinde mealen; (Allahü teâlâya kavuşmak isteyenler! Biliniz ki, Allahü teâlâya kavuşmak zamanı herhalde gelecektir) buyuruldu.

Ölmüşlere yardın edin!

Bir gün de, annesi ölen bir yakınına;
- Merhume valideniz, sizin en kıymetli varlığınız idi. Onun size olan ihsanlarına karşı, şimdi sizin de ona ihsan etmeniz lazımdır, buyurdu.

Adam sordu:
- Nasıl yardım edebilirim efendim?
- Dua ederek ve sadaka vererek. Nitekim hadis-i şerifte; (Mezardaki ölü, denizde boğulmak üzere olan kimse gibidir, babasından, anasından, kardeşinden ve arkadaşlarından gelecek bir duayı hep beklemektedir) buyuruldu.

Ve devam etti:
- Bundan başka, onların ölümünü görerek, kişi kendi ölümünü de düşünmeli. Bütün varlığı ile Allahü teâlânın beğendiği şeyleri yapmaya sarılmalı, dünya hayatının insanı aldatmaktan başka bir şey olmadığını düşünmelidir.

Ona sevgiyle baktı:
- Kardeşim, dünya kazançlarının Allahü teâlânın yanında az bir kıymeti olsaydı, düşmanı olan kâfirlere ondan kıl ucu kadar vermezdi.

Ve dua etti:
- Allahü teâlâ, bizi ve sizi, kendisinden başka her şeyden yüz çevirip, yalnız kendisine bağlanmakla şereflendirsin!